سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی در مناطق شهری (مطالعه موردی: رود دره کن)

مفهوم کیفیت زندگی به عنوان اصلی ترین مسئله در بهینه سازی محیط زندگی انسان هاست. بنابراین می توان گفت که کیفیت زندگی منعکس کننده شرایط زندگی و رفاه افراد است. در واقع نظریه کیفیت زندگی، ترویج و توسعه مفاهیم کیفیت محیط زندگی مردم است تا بهترین شیوه های زیستی برای آنها فراهم شود. نواحی شهری با چالش های مهمی در زمینه های تخریب فیزیکی و محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن و ترافیک روبرو هستند که این م شکلات کیفیت زندگی شهری را به شدت کاهش می دهند. رود دره کن یکی از طولانی ترین مسیل شهر تهران است. این دره در شمال غربی شهر تهران قرار دارد و رودخانه کن که از بلندی های شمال البرز سرچشمه می گیرد در مسیر آن جریان دارد. این رودخانه به طول تقریب 22 کیلومتر از دامنه های البرز (کوه های امام زاده داوود (ع) رندان تالون و کرکو) سرچشمه می گیرد. این رودخانه از قدیم آب شرب و همچنین آب مورد نیاز برای آبیاری باغ های میوه کن را تأمین می کرد و به این سبب همواره محل تفریح و گردشگاه شهروندان تهرانی بوده است. مسیر طولانی این رود به علت عظمت و م قیاس شهری و فراشهری آن، بسیاری از شریان های شهری و فراشهری را قطع می کند. همچنین کاربری های عمده، در طول رودخانه را شهرک ها و مناطق مسکونی مجور آن تشکیل داده اند. از این رو در این تحقیق، یکی از اهداف مهم و اساسی، شناسایی مؤلفه های مؤثر بر بهبود کیفیت زندگی در منطقه دره کن می باشد. بر این اساس به بررسی و مطالعه مدل های نظری ارائه شده در کیفیت زندگی پرداخته شده است. در این مدل ها به دو دسته شاخص ها ذهنی و عینی پرداخته شده است. اما آنجه در اینمقاله مورد بررسی قرار گرفته است، شاخص های ذهنی افراد نسبت به شاخص های اثر گذار بر کیفیت زندگی است و درکی که آنها از کیفیت زندگی خود احساس می کنند. در نهایت چهار شاخص برای این ارزیابی در نظر گرفته شده است: شاخص های کیفیت کالبدی، کیفیت اجتماعی، کیفیت اقتصادی و کیفیت فیزیکی و محیطی. نتایج نشان می دهد که سطح رضایت ساکنان از کیفیت زندگی شان پائین است همچنین بیشترین عامل تأثیر گذار بردرک افراد از کیفیت زندگی مسائل اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، ارزیابی ، مناطق شهری ، رود دره کن