نقش عامل تابش آفتاب در سطح پایداری بافت سنتی شهر خرم آباد

محیط زیست دیگر به عنوان منبعی بی انتها برای مصرف بشر تصور نمی شود. از این حیث سوخت های فسیلی به عنوان بدترین نوع منابع انرژی شناخته می شوند. انرژی خورشیدی با توجه به پاکیزه و همیشگی بودن آن، توجه انسان معاصر را به خود جلب کرده است. هر چند توسعه پایدار ریشه ای اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی – اجتماعی دارد، ولی با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار، نقش طبیعت هر چه بیشتر آشکار می گردد. در این مقاله به دنبال بررسی این فرضیه بوده ایم که بافت سنتی شهر خرم آباد با عامل تابش آفتاب هماهنگ بوده است و به این نتیجه رسیدیم که بافت سنتی خرم آباد دارای ارتباطی هوشمند با این منبع انرژی می باشد. روش انجام این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات و محاسبات میدانی است.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، پایداری ، تابش آفتاب ، بافت سنتی ، خرم آباد