هویت شهرهای ایران و ارتباط آن با المان های ایرانی - اسلامی

یکی از عوامل هویت ساز در محیط های اجتماعی به خصوص شهرها المان شهری می باشد. که نقش پررنگی را به عنوان یک عامل مهم هویت ساز ایفا می کند. در این تحقیق سعی بر آن شده است تا نشان داده شود که در شهرهای ایرانی میل به استفاده از نشانه های غیربومی و فراموشی هویت بومی به شکلی وسیع و فراگیر قابل مشاهده است. استفاده بی وقفه از این المان های غریب و اکثراً دور با فرهنگ عامه مردم علاوه بر نداشتن ویژگی های اولیه نشانه های شهری نظیر همسویی با فرهنگ جامعه، باعث هر چه دورترشدن ساکنین شهر از هویت شهری، جمعی و تاریخی خود می گردد و باعث می شود شهروندان توانایی ایجاد ارتباط با این نشانه ها را نداشته و در نتیجه نسبت به شهر و روح شهرنشینی احساس فاصله، بیگانگی و حتی انزجار نمایند. این پژوهش نشان خواهد داد که مردم هر شهری هر چند کم جمعیت به لحاظ روانی نیاز دارند که شهرشان دارای سیمای منحصر به فرد، نمادها و شاخص های غرورآفرین، عناصر تداعی کننده فرهنگ و تاریخ، خاطره ساز، سرزنده و با نشاط و زمینه ساز همبستگی های اجتماعی باشند، در آن صورت است که از زندگی در این شهر لذت برده و در آن احساس اعتبار نموده و تمایلی جهت ترک شهر نمی نمایند. رعایت نکردن فرمول های طراحی المان موجب بیان نشدن صحیح هدف طراح در انتقال ایده طراحی و در نتیجه شهروندان علاقه مندی خود را نسبت به بهره برداری از این عناصر از دست می دهند. در فرجام پژوهش نیز ویژگی هایی از المان های شهری بیان می شود که می تواند به طراحان المان شهری این امکان را بدهد تا با استفاده از این ویژگی ها به طرح های خود رنگ و بوی اسلامی ایرانی داده و المانی مانوس و هماهنگ با فرهنگ و آداب و رسوم منطقه مورد بدهند.

کلیدواژه ها:

هویت شهر ، المان های شهری ، المان های اسلامی - ایرانی