بررسی مسکن بومی و تاثیر آن بر شهر پایدار مورد مطالعه منطقه 22 تهران

مباحث مربوط به اصول پایداری از مباحث مهم و اساسی در زمینه های مرتبط با طراحی معماری و شهری می باشند. یکی از مسائل بسیار مهم در زندگی انسانها در عصر گذشته و حال مسئله مسکن می باشد، از این رو توازن مسکن با محیط طبیعی مساله مهمی است و یکی از عوامل اساسی که در طراحی بناهای مسکونی تاثیر به سزایی دارد، محیط و اقلیم منطقه است. در این مقاله مسکن منطقه 22 تهران با رویکرد پایداری با هدف دستیابی به آسایش و تاثیر آن بر شکل شهر پایدار مورد بررسی قرار می گیرد، که شامل بررسی اقلیمی تهران منطقه 22 که مشخصات آب و هوایی معرفی و سپس تاثیر طراحی منطبق بر اقلیم منطقه و طراحی شهری پایدار بر اساس وضعیت ا قلیمی این منطقه تحلیل می گردد، و طراحی بنا باید از سویی به هویت مکان و از سویی دیگر با کمترین میزان مصرف انرژی های فسیلی مورد توجه قرار گیرد، و در عین حال باید به گونه ای طراحی شوند که در صورتی که در بستر شهر و یا مجموعه زیستی قرار گیرد نیز بتوانند میزان اتلاف انرژی را کاهش قابل توجهی دهند. اهداف آرمانی رسیدن به سه اصل پایداری محیط زیست، پایداری اقتصادی و اجتماعی است. در نهایت راهکارهای اقلیمی طراحی مسکن تهران منطقه 22 در این مقاله توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

شهر پایدار ، معماری اقلیمی ، مسکن بومی