مطالعه رابطه بین فضاهای اخلاقی سازمان و بروز بحران‌های سازمانی

بحران‌ها جزء لاینفک زندگی بشریت شده‌اند و در دهه‌های اخیر بیش از گذشته با شدت و سرعت بیشتری در حال وقوع می‌باشند. بحران‌ها بعنوان رخدادهایی با احتمال کم، و تأثیر زیاد توصیف می‌شوند که کارایی موجودیت (فرد، سازمان، جمامعه و ملل) را مورد تهدید قرار می‌دهند و بوسیله ابهام در علل، اثر، وسائل رفع، و باور به اتخاذ تصمیمات سریع توصیف می‌شوند. آنها متنوع هستند، که عمدتاً به دو دسته طبقه‌بندی می‌شوند: الف - بحران‌های طبیعی ب - بحران‌های ساخته دست بشر. یک نوع بحران ساخته دست بشر، بحران‌های سازمانی هستند، که علل مختلفی دارند. تشخیص علل بحران‌های سازمانی برای محققان حوزه سازمان و مدیریت، و نیز مدیران سازمان‌ها به علت تأثیرگذاری بر روی کارایی سازمان اهمیت بسیاری دارد. در این مقاله تحقیقی، رابطه انواع مختلف فضاهای اخلاقی سازمان با بروز / یا عدم بروز بحران‌های سازمانی مطالعه می‌شود. جامعه آماری تحقیق را سازمان‌های دولتی شهر کرمان تشکیل می‌دهد، که از میان 82 سازمان دولتی، 13 سازمان بطور تصادفی انتخاب شدند. از آزمون‌های آمار توصیفی و استنباطی از جمله آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌های تحقیق استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که فضای اخلاقی ابزاری با بروز بحران‌های سازمانی در سطح 0/05= α رابطه مثبت و معنی‌داری دارد. در حالیکه بین فضاهای اخلاقی قوانین و مقررات و خدمت با بروز بحران‌های سازمانی در سطح 0/05= α و بین فضای اخلاقی خدمت و بروز بحران‌های سازمانی در سطح 0/01= α رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین فضای اخلاقی استقلال و بروز بحران‌های سازمانی رابطه معنی‌داری وجود ندارد. استنباطات مدیریتی برای اقدام و تحقیقات آینده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

بحران ، بحران‌های سازمانی ، فضای اخلاقی سازمان