بررسی ظرفیت اجرای طرح استفاده اشتراکی از خودرو در تهران

مدیریت حمل و نقل شهری امروزه در مرکز توجهات طراحان و برنامه‌ریزان شهری قرار گرفته است. استفاده اشتراکی از خودرو car sharing از جمله تمهیداتی است که با وجود گسترش و پیشرفت‌های جهانی بسیار در ایران مهجور مانده است و نیاز به بررسی و راه‌اندازی این طرح احساس می‌شود. مزایای ازجمله عدم نیاز به پرداخت هزینه‌های استهلاک خودرو و بیمه، کمک به دسترسی به خودرو برای همه بخشهای جامعه و کمک به کاهش مصرف سوخت و آلودگی هوا از انگیزه‌های شناخته شده طرح‌های استفاده اشتراکی از خودرو است. در این تحقیق از شیوه discete choice analysis برای بررسی ظرفیت پرسش‌شوندگان در مواجه ب این مد حمل و نقل استفاده شده است و اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار STATA آنالیز شده‌آند. نتایج نشانگر تأثیر زمان رانندگی، مالکیت خودرو و زمان پارک خودرو بر انتخاب افراد می‌بادش و هم‌چنین اشاره دارد به میزان تغییرات استفاده ازمدهای مختلف براساس تغییرات در متغیرهای اولیه، آنالیز و بررسی تحقیق هم‌چنین بیانگر استقبال بیشتر پرسش‌شوندگان به طرح‌های پیشنهادی استفاده اشتراکی از خودرو می‌باشد. نتایج در انتها از یک سو بیانگر اهمیت این گونه طرح‌ها و توجه مسولین و برنامه‌ریزان شهری برای ارایه راه حل‌های جدید در حوزه مدیریت شهری باشد و از سوی دیگر موضوعی با ظرفیت بالا برای مطالعات و تحقیقات بیشتر محققان حوزه حمل و نقل نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

استفاده اشتراکی از خودرو preferences ، stated ، discrete choice analysis ، (car sharing)U تهران