بررسی میزان اثربخشی سامانه اتوبوس های سریع‌السیر BRT در کاهش آلاینده‌های هوا با روش Tier2 از راهنمای آلودگی هوای corinair

امروزه آلودگی ها به عنوان یکی از مهمترین معضلات جوامع بشری است که اثرات سوء آن بر انسان و موجودات زنده دیگر بسیار است. یکی از منابع الودگی هوا حمل و نقل شهری است. جهت کنترل آلودگی ناشی از حمل و نقل می‌‌توان سیاست‌های متنوعی به کاربرد که عمده‌ترین آن‌ها سیاست‌های موثر در عرضه سیستم‌های حمل و نقل عمومی، کنترل ترافیک، تکنولوژی و برنامه‌ریزی فیزیکی و....می‌باشد. در این تحقیق جهت تأثیرگذاری سیاست‌های مذکور شهر سار یو پرترددترین مقطع این شهر که دارای سطح سرویس E بوده به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است تا نتایج حاصله بصورت مدلی قابل ارزیابی شد. ابتدا به معرفی منابع آلودگی هوای ناشی از سامانه حمل و نقل شهری پرداخته براساس فاکتورهای آلودگی ناشی از سوخت خودرویی، خروجی‌هایی به گرم آلودگی در مسافت مشخص طی شده با احتساب استاندارد خودرویی داده است. نتیجه آن شد که برخی زیر جزء های با فراوانی بالای هوای آلوده (مانند CO2,NOx,CO) شناسایی شد. سپس با بیان سیاست احداث سامانه اتوبوس‌های تندرو اوزان آلاینده‌های برجسته هوا به دست آمد. برای بیان ارتباط بین حجم ترافیک و غلظت آلاینده‌های هوا پس از جمع‌آوری اطلاعات، قبل و بعد از BRT به کمک نرم‌افزار Exel طبقه بندی، نرمال‌سازی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سناریوی برتر در روانی ترافیک عبوری و به طبع آن کاهش اثرات سوء آلاینده‌های هوا، بنا بر مطالعات کمی انجام شده براساس استاندارد corinair ، سامانه ی اتوبوس‌های تندرو پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، مدیریت ترافیکی ، سامانه اتوبوس های سریع السیر ، آلاینده های هوا ، شهر ساری