ارزیابی ترس و خطر کودکان در هنگام عبور از خیابان‌های شهری و تأثیر عوامل آموزشی مرتبط در کاهش میزان تصادفات آن‌ها (مطالعه موردی: شهرستان بهشهر)

عملکرد واقعی کودکان در عملیات زمان‌بندی دیداری و امنیت عبور دجار مشکلاتی بوده و قادر نیستند عناصر زمانی دیداری (فاصله و سرعت) را با عامل ترس و خطر ترکیب کرده و عبور ایمنی از خیابان‌ها داشته باشند. براساس مطالعات انجام شده گروه سنی زیر 10 سال با 22 درصد از تلفات عابرین، از جمله گروه‌های آسیب‌پذیر در سوانح خیابانی هستند. این امر بیان‌گر لزرم مطالعه و شناخت رفتار کودکان در ترافیک و به ویژه زمان عبور از خیابان های شهری می‌باشد. هدف مقایسه و بررسی احساس ترس، خطر و ترکیب آن‌ها در چهار موقعیت ترافیکی و در گروه‌های سنی پیش‌دبستانی، سوم دبستان و بزرگسالان و نیز کشف عامل غالب در گروه‌ها و انتخاب شیوه های آموزشی مناسب برای کودکان می‌باشد. در این مطالعه از یک مدل رومیزی استفاده و داده‌ها از طریق مصاحبه و مشاهده گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق کودکان پیش‌دبستانی و سوم دبستان و نیز بزرگسالان در بهشهر می‌باشد که طی فرآیند نمونه‌برداری 82 نفر انتخاب گردیدند. نتایج به دست آمده حاکیست اختلاف نمرات ترس، خطر و ترکیب این دو بین گروه‌های سنی معنی‌دار می‌باشد. (P<0/05) در کودکان عامل غالب ترس بوده و نمی‌توانندعامل خطر را درک و فاصله و سرعت را با عامل ترس و خطر ترکیب کنند و عبور ایمنی از خیابان‌ها داشته باشند. در حالی که در بزرگسالان عامل غالب خطر بوده و قادرند ترس و خطر را با هر دو مفهوم فاصله و سرعت درک کرده و با هم ادغام کنند.

کلیدواژه ها:

عابر ، کودکان ، ترس ، خطر ، سرعت ، فاصله ، عوامل آموزشی