تجزیه پایداری ژنوتیپ های مختلف گمدم در دو استان یزد و کرمان

در این پژوهش از روش ابرهات و راسل به منظور تعیین پایداری عملکرد 97 ژنوتیپ گندم و 3 رقم ارگف بم و کویر در چهار محیط (دو محیط در استان یزد و دو محیط در استان کرمان) استفاده شد. آزمایش در سال زراعی 89-1388 در دو استان یزد و کرمان اجرا گردید. برای هر محیط از طرح الفا لاتیس 10*10 با دو با دو تکرار انجام شد. براساس این روش ژنوتیپ 95 با عملکرد بالاتر از میانگین و ضریب رگرسیون خطی نزدیک به 1 واحد سازگاری مطلوب، در حالی که ژنوتیپ های 97 و 86 واجد سازگاری خصوصی با محیط های مساعد تشخیص داده شدند. براساس پارامتر دوم پایداری ابرهات و راسل ژنوتیپ های 95ف 50، 44، 83 و رقم بم دارای واریانس انحراف از رگرسیون کمتر از یک، ضریب تبیین نسبتاً بالا و عملکرد بالاتر از میانگین بودند و از این حیث پایدار شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

اثر متقابل ژنوتیپ در محیط ، پایداری ، روش ابرهات و راسل ، گندم