بررسی پتانسیل آللوپاتیک عصاره آبی آفتابگردان(Helianthus annuus) بر علف هرز قیاق(Sorghum halapense )

این تحقیق با هدف بررسی اثر آللوپاتیک عصاره گیاه آفتابگردان بر رشد و فعالیت برخی آنزیم ها، غلظت مالون دی آلدئید، محتوای کلروفیل، میزان تنفس و فتوسنتز گیاهچه قیاق به صورت گلدانی بر پایه طرح کاملا تصادف ی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل غلظت های عصاره آفتابگردان در سه غلظت 20،10و 30 درصد و تیمار آب مقطر (شاهد) بود. نتایج نشان دادند که غلظت های مختلف عصاره آفتابگردان باع ث کاهش معنی دار رشد گیاهچه و فعالیت آنزیم های کاتالاز و ساکاروز سنتتاز و افزایش میزان فعالیت آنزیم گوایکول پراکسیداز گیاهچه قیاق شدند. همچنین با افزایش غلظت عصاره، محتوای کلروفیل و فتوسنتز در برگ قیاق کاهش و میزان تنفس و غلظت مالون دی آلدئید افزایش یافت.بطور کلی، نتایج نشان داد که افزایش غلظت عصاره آفتابگردان از طریق کاهش فعالیت آنزیم های حیاتی نظیر کاتالاز و ساکاروز سنتتاز و افزایش تنفس باعث کاهش رشد گیاهچه قیاق گردید . بنابراین، به نظر می رسد پتانسیل استفاده از عصاره این گیاه زراعی به عنوان علف کش بیولوژیکی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، کلروفیل ، فتوسنتز ، مالون دی آلدهید