ارزیابی روش های درون یابی مکانی در پهنه بندی شدت های خشکسالی بر اساس برخی از شاخص های آماری (مطالعه موردی: استان فارس)

خشکسالی یکی از وقایع محیطی و بخش جدایی ناپذیر نوسانات اقلیمی است. این پدیده شرایطی از کمبود بارندگی و افزایش دما است که در هر وضعیت اقلیمی ممکن است رخ دهد. آگاهی از وضعیت خشکسالی با پیش بینی و پهنه بندی شدت های خشکسالی می تواند خطر زیان های ناشی از این پدیده را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. تحقیق حاضر، تلاشی برای ارزیابی دقت روش های درون یابی مکانی به منظور پهنه بندی شدت هایخشکسالی های رخ داده در استان فارس در سال 1388 با استفاده از شاخص های درصد نرمال بارندگی (PNPI) بارش استاندارد (SPI)،دهک های بارش (DPI) و ناهنجاری های بارش (RAI) می باشد. بدین منظور از داده های مربوط به 41 ایستگاه باران سنجی استان فارس که از پراکنش مناسبی برخوردار بودند استفاده گردید و روش های معکوس فاصله (IDW) با توان های یک تا 3، کریجینگ معمولی (OK) و کریجینگ عام (UK) مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، زمین آمار ، پهنه بندی ، درون یابی ، استان فارس