مخازن شیل‌های نفتی و تأثیر آن در آینده اقتصادی کشورها

نیاز روزافزون به انرژی جوامع را به سوی تولید انرژی از طرق مختلف سوق داده است. در این مقاله یکی از منابع تولید نفت به نام (نفت شیل) معرفی شده است. نفت شیل به دسته‌ای از سنگ‌های رسوب گفته می‌شود که دارای مواد آلی (کروژن)، به میازن کافی باشد. این نوع سنگ در پهنه وسیعی از طبیعت از آب‌های شیرین تا دریاچه‌های نمکی و باتلاق‌های رسوب یافت می‌شود که بین دوره‌های کامبرین و ترشیاری شکل گرفته‌اند. بیشتر منابع نفت شیل در کلرادوی آمریکا واقع شده که دارای منابعی بالغ بر 3.3 تریلیون تن است. نحوه استخراج نفت شیل به دو صورت حفاری سطحی و حفاری درجا است. در حفاری سطحی، نفت شیل را به صورت سنتی از زمین استخراج کرده و پس از انتقال به ساختمان‌های ویژه فرایند، آن را تا دمای 500-450 C° حرارت می‌دهند. در این ساختمان‌ها نفت شیل را با هیدروژن غنی کرده، نفت حاصل را از مواد زائد جدا می‌کنند. در فناوری جدید نفت شیل را کمتر حرارت می‌دهند، که به وسیله اضافه کردن کریستال قیر انجام می‌گیرد. هرچه هیدروژن سبک‌تر و غنی‌تر باشد مقدار کروژن پالایشی بیشتری پس از کامل شدن فرایند کاتالیستی حاصل می‌گردد. پس از پالایش شیل باقی‌مانده را به محل اولیه برده و در آنجا رها می‌کنند. پیشرفت‌ها و آزمایشات بیشتری در این باره مورد نیاز است تا این روش در مقیاس اقتصادی به کار گرفته شود. درحفای درجا، به وسیله حرارت دهنده‌های الکتریکی که درون زمین قرار گرفته‌اند ، به نفت شیل طی یک دوره 2 تا 3 ساله تا F ° 700 حرارت داده می‌شود تا نفت از سنگ خارج گردد، سپس به وسیله‌ی چاه‌های نفت آن را استخراج می‌کنند جهت جلوگیری از اختلاط نفت آزادشده با سفره‌های آب زیرزمینی و نیز هدررفتن آن، شرکت شل روشی ارائه می‌کند که در آن از تکنولوژی سردسازی استفاده می‌شود. در این روش یک سدیخی بزرگ درون زمین ایجاد می‌گردد که مانع اختلاط نفت با سفره‌های آب زیرزمینی می‌شود

کلیدواژه ها:

نفت شیل ، حفاری سطحی ، کروژن ، حفاری درجا