ارزیابی حساسیت نوار ساحلی استان مازندران با استفاده از روش IMO

مناطق ساحلی اراضی حساسی هستندکه از دو سو تحت تاثیر اکولوژی دریا و خشکی قرار دارند. این مناطق دارای زیستگاهها و آبزیان حساس منابع معدنی و تفرجگاهی قابل ملاحظه ای بوده و پشتوانه بسیار مهمی برای فعالیتهای معیشتی شیلات و صنایع حمل و نقل به شمار میآیند.انتخاب روش مناسب برای شناسایی مناطق حساس سواحل استان مازندران میتواند راهکاری مناسب برای ایجاد یک پایگاه داده برای فرایندمدیریت مناطق ساحلی و الگویی برای تصمیم گیری و هدایت فرایند توسعه در مناطق ساحلی باشد تا از بروز تعارضات زیست محیطی در گستره های ساحلی این استان جلوگیری نماید. معیارهایIMO برای انتخاب مناطق حساس دریایی یک روش تجربه شده جهانی است که در این تحقیق مورد توجه قرار می گیرد. از اهداف ویژه شناسایی مناطق حساس دریایی، علاوه بر حفاظت از مناطق دارای اهمیت اکولوژیکی خاص، حمایت از منابع اقتصادی- اجتماعی است که وابسته به تولیدات منابع طبیعی مناطق ساحلی- دریایی هستند. به همین منظور محدوده موردمطالعه شامل487/15کیلومتر خط ساحلی استان مازندران در تماس با دریای خزر می باشد که در بخش خشکی کاربری های ساحلی تا فاصله 3 کیلومتر از مرز پس کرانه مورد توجه قرار گرفته است و مرز دریایی آن نیز منطبق بر خط هم عمق 10 متر تعریف گردید. سپس بر اساس معیارهای ارائه شده آیمو و شناسایی مناطق واجد شرایط این معیارها، مناطق بویژه حساس منطقه مورد مطالعه پهنه بندی می گردد. نتایجبدست آمده نشان داد، تالاب میانکاله و خلیج گرگان به لحاظ اینکه حائز شرایط ذکر شده در تمامی معیارهای روش مورد استفاده می باشد از حساسیت و اهمیت بالایی برخوردار است، دیگر مناطق حساس منطقه مورد مطالعه عبارتند از: تالاب فریدونکنار، مصب رودهای مهم شیلاتی، پارک جنگلی سی سنگان، اثر طبیعی ملی خشکه داران، جنگلهای خزری رامسر، چالوس، نور و نوشهر- منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، سایت های پرندگان در طول نوار ساحلی

کلیدواژه ها:

منطقه ساحلی ، مناطق بویژه حساس دریاییPSSA) /مازندران ، آیمو ، دریای خزر ، خلیج گرگان ، تالاب میانکاله