بررسی تاثیر پارامترهای اساسی جداگر لرزهای شامل سختی اولیه، سختی ثانویه ومقاومت جاری شدن بر پاسخهای سازه

تحریک سازهها توسط زلزله باعث ایجاد نیروهای اینرسی میشود. بطول کلی دومکانیزم عمده ای که درخرابی سازهها بر اثر زمینلرزه موثرند عبارتند از: رانش بین طبقات ساختمان نسبت به یکدیگروشتاب ایجادشده در کفهای ساخت ان. برای کاهش رانش نسبی بین طبقات میتوان از تمهیداتی همچون ازدیادسختی سازه بهره گرفت لیکن با افزایش سختی میزان شتاب پاسخ سازه نیز در طبقات زیاد می گردد ، لیکن به نظرمیرسد راه حل مهندسی برای آنیه بتوان همزمان هر دو اثر رانش بین طبقهای و شتا بهای طبقه را کاهش داد، استفاده از تکنیکی نوینِ جداسازی سازه از زمین باشد. هنگامی که ساختمانی روی یک سیستم عایق ساخته میشود، باید فرکانس اصلیای کمتر از هر دوی فرکانس ساختمان جداسازی نشده و فرکانس غالب زمین داشته باشد در این حالت، مد نخست سازه جداسازی شده تنها تغییرمکان درسیستم جداساز را شامل میگردد و روسازه تقریبا مانند جسم صلب حرکت میکند. اکنون در رابطه با روش جداسازی سازههها، انتخاب بهترین مقادیر پارامترهای اساسی جداساز از جمله سختی اولیه سختی ثانویه و مقامت جاری شدن آن همچنان به عنوان یه مساله باقی مانده است. اینکه چه مقادیری برای هریک ازپارامترها درنظر گرفته شود و یا نسبت آنها چه مقداری باشد تا منجر به بهترین رفتار سازه گردد، مساله مورد بررسی در این مقاله می باشد.

کلیدواژه ها:

جداگرهای غیر خطی نرم شونده ، سختی اولیه جداگر ، سختی ثانویه جداگر ، مقاومت تسلیم جداگر