شهرسازی مشارکتی، راهکاری علمی و عملی درتحقق پذیری طرح های مرمت بافت فرسوده

امروزه یکی ازچالشهای پیشروی مدیران شهری بهبود زیست پذیری اجتماعات شهری با تاکید همزمان برکالبد و اجتماع بوده که مرمت شهری ازمهمترین راهکارهای نیل به آن است دراین میان عموما کالبد بافت های فرسوده موردتوجه مدیران شهری بوده و تاکید برمحوریت انسان کمتر مورد نظر قرارداشته است نتیجه آن است که طرح های مرمت بافت فرسوده تنها ازیک بعدمطرح شده است و دراثربی توجهی به نقش انسان شهروند ناشی ازعدم مشارکت با او نتوانسته اند آنگونه که باید موفق بوده و بطور مشخص زیست پذیری اجتماعات شهری را موجب گردند درشرایط کنونی و تشدید مشکلات شهرنشینی به ویژه فرسودگی بافت های شهری این پرسش مطرح میگردد که آیا تاکید برموضوع مشارکت اجتماعی میتواند راهگشای حل معضل فرسودگی بافت شهرها تلقی گردد مقاله حاضر با هدف پاسخگویی به این پرسش بررویکرد شهرسازی مشارکتی متمرکز شده است روش ان جام پژوهش راهبردی شهری حاضر با رویکرد کارکردی برگرفته ازنتایج بررسیهای توصیفی استنتاجی کتابخانه ای و روش تحلیلی آن استنتاجی می باشد نتایج بیانگر آن است که به کارگیری رویکرد شهرسازی مشارکتی با تاکید برسه جنبه اعتمادسازی ظرفیت سازی و توانمندسازی میتواند راهکاری موثردرتحقق پذیری طرح های مرمت بافت فرسوده شهری محسوب شود

کلیدواژه ها:

مشارکت ، شهرسازی مشارکتی ، بافت فرسوده ، مرمت ، تحقق پذیری