نقش گردشگری (اکوتوریسم ژئوریسم) درتوسعه مناطق محروم (مطالعات موردی استان کهگیلویه و بویر احمد)

یکی از راهبردهای توسعه پایدار اقتصادی، توسعه و گسترش صنعت گردشگری است که در دهه‌های اخیر به عنوان یک منبع اقتصادی سودآور مطرح شده است. صنعت گردشگری سهم بسزایی در ایجاد فرصت‌های شغلی با توجه به ابعاد گسترده بیکاری، توزیع ثروت، کاهش فقر، ارتقاء سطح زندگی و معیشت افراد جامعه و تعاملات مثبت فرهنگی ایفا می‌کند. گردشگری روستایی بالاخص گردشگری طبیعی روستایی یا اکوتوریسم روستایی از مهمترین رویکردهای اقتصادی گردشگری در راستای بهره‌وری بهینه و پایدار از منابع طبیعی و زیست بوم روستایی به شمار می‌رود. که از جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و معیشتی و رشد و پبشرفت ناخالص ملی مورد التفات فزاینده‌ای قرار گرفته است. کشور اسلامی ایران با داشتن فرهنگی کهن و پایدار و متشکل از اقوام، و طوایف گوناگون و تنوع اقلیمی و برخورداری از جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی از هر نظر قابلیت توسه صنعت گردشگری را دارا می‌باشد. در میان استان‌های این سرزمین پهناور استان کهگیلویه و بویر احمد از امتیازات و جاذبه‌های ویژه‌ای در جذب و جلب توریسم در سطح ملی و حتی جهانی بهره مند است که در واقع می‌توان از آن به نفع رونق اقتصادی منطقه و حتی کشور سود جست. اما در حال حاضر به علت عدم وجود زیرسات‌ها و آمادگی‌های لازم استفاده چندانی از این امکانات نمی‌‌شود. متأسفانه آن طوری که از شواهد و قرائن بر می آید این اتست که تاکنون استفاده شایسته‌ای از این پتانسیل نشده است و عمده این جاذبه‌ها برای هموطنان و جهانگردان ناشناخته مانده است بهره‌گیری از ظرفیت‌های گردشگری استان نیازمند مطالعه، بررسی و برنامه‌ریزی است.

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، گردشگری طبیعی ، توسعه پایدار ، رویکردهای اقتصادی ، استان کهگیلویه و بویر احمد