تأثیر محلول پاشی مقادیر نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی برخی ژنوتیپ های گندم نان و دوروم

به منظور بررسی اثر محلول پاشی مقادیر نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی برخی ژنوتیپ های گندم نان و دوروم، این تحقیق در سال زراعی 91-1390 به صورت آزمایش کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در اهواز اجرا شد. محلول پاشی نیتروژن در مرحله گلدهی به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح 0، 10، 20، 30 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و فاکتور فرعی شامل شش ژنوتیپ گندم نان (رقم چمران و لاین های S-87-20, S-87-19) و دوروم (لاین های D-86-16, D-85-17, D-84-9) بود. نتایج تحقیق نشان داد که اثر نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی گ ندم معنی دار نبود. بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیکی (1386 گرم در متر مربع)، عملکرد دانه (656 گرم در متر مربع) و میزان پروتئین (14/9%) در محلول پاشی 20 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بدست آمد و بیشترین تعداد سنبله در متر مربع، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله و ارتفاع بوته در تیمار محلول پاشی 30 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بدست آمد. در بین ژنوتیپ های گندم نیز لاین S-87-19 با 1458 گرم در متر مربع بیشترین عملکرد بیولوژیکی و با 671 گرم در متر مربع بیشترین عملکرد دانه را بخود اختصاص داد. بالاترین تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، ارتفاع بوته نیز به لاین م ذکور تعلق داشت. بیشترین و کمترین درصد پروتئین دانه به ترتیب در لاین D-84-9 (با 14/6 درصد) و رقم چمران (با 13/5 درصد) پروتئین بدست آمد. همچنین با افزایش کاربرد کود نیتروژن از طریق محلول پاشی، تغییر میزان پروتئین دانه معنی دار نبود. لاین D-84-9 بیشترین درصد پروتئین دانه را دارا بود.

کلیدواژه ها:

گندم ، نیتروژن ، پروتئین ، عملکرد کمی و کیفی