تغییرات اکسیژن محلول رودخانه گرگر شوشتر در اثر پسابهای خروجی حوضچه های پرورش ماهی منطقه درخزینه

با توجه به افزایش جمعیت و نیاز روزافزون مردم به مواد غذایی و اشتیاق به مصرف ماهی و دیگر آبزیان و همچنین محدودیت ذخائر طبیعی ماهی، کار تولید و پرورش ماهی بسیار مورد توجه قرارگرفته است. در این تحقیق که به منظور بررسی اثرات پساب های خروجی حوضچه های پرورش ماهی منطقه درخزینه، بر خصوصیات و کیفیت آب رودخانه گرگر واقع در حدفاصل شهرستان شوشتر تا بند قیر (در 55 کیلومتری شمال شهر اهواز) صورت گرفته است. پس از شناسایی کلیه منابع آلاینده اصلی، اطلاعات کمی و کیفی ایستگاه های مورد مطالعه استخراج و مورد بررسی قرار گرفت. کاهش منحنی اکسیژن محلول نمایانگر آلودگی آب حاصل از پساب خروجی حوضچه های پرورش ماهی در رودخانه گرگر می باشد و با توجه به افزایش تدریجی اکسیژن محلول در پائین دست رودخانه، گویای خودپالایی تدریجی رودخانه بوده و نشان از کاهش بار آلودگی دارد. بطور کلی تأثیر پساب حوضچه های پرورش ماهی بر کیفیت رودخانه در بازه های مختلف کاملاً مشهود بود و حداقل زمان بحرانی ((t(c)، مقدار کمبود بحرانی اکسیژن ((D(c) و محلول آن در پایاب نقطه تخلیه (X) به ترتیب 2/64 d، 5/2 mg/L و 45/619 km بدست آمد. با این وجود با توجه به قدرت خودپالایی رودخانه در ایستگاه آخر در پائین دست، کیفیت نسبتاً قابل قبولی حاصل می گردد. در نهایت بهبود کیفیت آب رودخانه گرگر در گرو مدیریت صحیح پساب کاربری های مختلف و کاهش بار آلودگی آن ها می باشد.

کلیدواژه ها:

رودخانه گرگر ، پساب حوضچه های پرورش ماهی ، تغییرات اکسیژن محلول