ارزیابی عملکرد سازه های اصلاحی بر روی زمان تمرکز (مطالعه موردی: حوضه آبخیز شهری ایذه استان خوزستان)

زمان تمرکز، حداکثر زمانی است که رواناب دورترین نقطه حوضه مسیر هیدرولوژیکی خودرا طی کرده و به نقطه خروجی می رسد. منظور ز دورترین نقطه حوضه، دوری از لحاظ فیزیکی نیست بلکه دوری از لحاظ هیدرولوژیکی مد نظر است. احداث سازه های اصلاحی در حوضه های آبخیز منتهی به مناطق مسکونی از جمله روشهای مؤثر در کنترل سیلاب با کاهش شیب آبراهه ها و افزایش زمان تمرکز می باشد. در مطالعات هیدرولوژی حوضه آبخیز زمان تمرکز یکی از پارامترهای بسیار مهم بوده که در سیستم بارش رواناب واکنش زمانی را مشخص می نماید. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سازه های اصلاحی اجرا شده بر روی زمان تمرکز در حوضه آبخیز شهری ایذه استان خوزستان صورت گ رفته بدین منظور با مطالعه منطقه و شرایط توپوگرافی، پارامترهای تعداد و ارتفاع سازه ها، گروه هیدرولوژیکی خاک (CN)، طول و شیب آبراهه، هیدرولوژی منطقه، مساحت حوضه در هر پارسل اجرایی، مورد بررسی قرار گرفت، تغییرات ایجاد شده در حوضه، در فرمول پیشنهادی سرویس حفاظت خاک آمریکا اعمال و زمان تمرکز قبل و بعد از احداث سازه ها محاسبه گردیده است. نتایج بررسی ها ناشن می دهد اجرای سازه های اصلاحی در پارسل های مورد بررسی تأثیر از 0.5% تا 11.78% در افزایش زمان تمرکز داشته است.

کلیدواژه ها:

زمان تمرکز ، سازه های اصلاحی ، شیب آبراهه ، گروه هیدرولوژیکی خاک (CN) ، حوضه آبخیز ایذه