مطالعه تأثیر تنش گرمایی و غلظت دکستروز بر راندمان تولید بیواتانول توسط ساکارومایسس سرویزیه

هدف از این تحقیق، ارزیابی اثر شوک حرارتی بر میزان تولید بیواتانول از دکستروز چگالی بالا توسط ساکارومایسس سرویزیه می باشد. به این منظور پس از تلقیح مخمرها در محیط پیش کشت، از محیط کشت تولید با غلظت های 10% و 15% دکستروز استفاده شد. همچنین از دمای 50 درجه سانتی گ راد به عنوان شوک حرارتی در بازه های زمانی 15 و 30 دقیقه استفاده گردید در حالی که برخی از نمونه ها تحت شوک حرارتی قرار نگرفتند. در مرحله بعد مخمرها به مدت 40 ساعت وارد دماهای متفاوت انکوباسیون شامل 30، 35، 40 و 45 درجه سانتیگراد شدند و در پایان میزان راندمان بیواتانول آنها، ارزیابی شده و با هم مقایسه گردید. نتایج نشان داد که شوک حرارتی اثر مثبتی بر تولید اتانول نداشته و میزان راندمان بیواتانول م خمر، در محیط کشت دارای 15 گرم درصد دکستروز و دمای انکوباسیون 35 درجه سانتیگراد و حالت بدون شوک دهی گرمایی بالاتر بوده است که راندمان در این شرایط نسبت به حالت های شوک دهی به مدت 15 و 30 دقیقه به ترتیب 1/53% و 1/96% بالاتر بود. با مقایسه میزان راندمان اتانول مخمر در حالت بدون شوک، در دو محیط کشت با قندهای 10 و 15 گرم درصد، مشخص شد که راندمان در محیط کشت با قند 15%g دکستروز نسبت به محیط کشت دارای قند 10%g دکستروز، 8/84% بالاتر بوده است.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، ساکارومایسس سرویزیه ، دکستروز ، استرس دمایی ، سنجش اتانول