راهنمای برنامه ریزی در مدیریت بحران بیمارستانی

بیش از 50 سال تحقیقات مداوم در زمینه بحرانها انجام شده است و در نتیجه آنها اصولی ارزشمند بدست آمده است. این اصول باید در توسعه این رشته و فرآیند برنامه ریزی و مدیریت بحرانها مورد استفاده قرارگیرند. شکست بسیاری از فرآیندهای مدیریت بحران طی سالهای گذشته تا حدود قابل ملاحظه ای ناشی از بی توجهی به اصول اولیه مدیریت و برنامه ریزی جهت مدیریت بحران بوده است بنابراین مدیریت وبرنامه ریزی در مدیریت بحران نه تنها نیازمند استراتژیها و روشهای جدید است بلکه باید اصول و مبانی موجود را به خوبی شناخت و به اجرا گذارد. باید توجه داشت که از هر زاویه ای که به این اصول نگریسته شود هدف اصلی در مدیریت بحران اطمینانیافتن از این است که بحرانها کمترین اثرات جانی، مالی و زیست محیطی را بوجود آورند. طی سالهای اخیر تغییر و تحولات زیادی درعرصه های محیطی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بوقوعپیوسته اند که همگی بر مدیریت بحران و نحوه انجام آن تأثیرگذاربوده و خواهند بود. بحرانهای ناشناخته و کمتر سابقه داری بروز کرده اند، مسائل سیاسی منجر به شکل گیری انواع جدیدی از بحرانهای انسان سازر گدیده و توسعه تکنولوژی و افزایش وابستگی جوامع انسانی به آنها زمینه های بیشتر ی را برای رفاه و در عین حال آسیب پذیری فراهم کرده است. این موضوع باعث شده بحرانها ابعاد جهانی پیدا کرده و دارایپیامدهای بین المللی باشند و تلاشهای بین المللی را جهت مرتفع کردن آن طلب نماید. به هر حال بحرانها چه در اثر عوامل طبیعی و چه در اثر عوامل غیر طبیعی رخ داده باشند، باعث تضعیف و یااز هم گسیختگی ساختار نظامهای اجتماعی میگردند. بیمارستانها نیز به عنوان عاملی بسیار مهم در امر مقابله با خسارات جانی ناشی از سوانح از این امر مستثنی نمیباشند.امروزه نهادهای بین المللی و جوامع مختلف در جهت پیشگیری از این از هم گسیختگی و تبعات ناشی از آن 2009 را سال - به علم مدیریت بحران روی آورده اند، به گونه ایکه سازمان بهداشت جهانی سالهای 2008بیمارستان ایمن در برابر بحران نام نهاد. هنگامی گفته میشود بیمارستان ایمن در برابر بحران که سرویسهای بهداشتی درمانی با حداکثر ظرفیت خود بلافاصله پس از بحرانها و اورژانسها در دسترس بوده و کارآیی داشته باشند. بیمارستانها نیز بنا به مقتضای رسالت خویش که همانا سلامتی جامعه و حفظ جان انسانهاست و همچنینبه لحاظ وجود تجهیزات گران قیمت و منابع انسانی متخصص و تحصیل کرده و اهمیت عملکردی به خصوص در زمان حوادث اهمیتی دو چندان می یابند و دارای جایگاه ویژه ای در زیرساختهای اساسی یککشور میباشند که نقش آنها را در تاب آوری یک جامعه در زمان بحران مضاعف مینماید و بنابر نقش مهم آنها نیاز است تا با برنامه ریزیهای مناسب در جهت تاب آورسازی و ارتقاء آمادگی آنها اقدام نمود.