استفاده از روش توالی یابی در بررسی مولکولی جمعیت میگوی موزی Fenneropenaeus merguiensis در خوریات لافت و سیریک استان هرمزگان

بررسی ساختار ژنتیکی آبزیان به منظور اعمال مدیریت شیلاتی و بهره برداری پایدار از ذخایر از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این مطالعه ساختار ژنتیکی جمعیت میگو موزی در دو منطقه خوریات لافت و سیریک استان هرمزگان با استفاده از روش توالی یابی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ده میگو موزی به صورت تصادفی از خوریات جمع آوری شده و DNA نمونه ها با استفاده از روش فنل کلروفرم استخراج شد. واکنش PCR با استفاده از یک جفت آغازگر بر اساس توالی نوکلئوتیدی ژن 16SrRNA انجام گردید و سپس محصول PCR برای مطالعه تنوع ژنتیکی تعیین توالی شد. پس از همردیف کردن تمامی توالی ها، یک جایگاه ژنی مونومورف، 447 جایگاه ژنی پلی مورف و هفت هاپلوتیپ به دست آمد. میزان تنوع هاپلوتیپی برای هر دو منطقه بالا بود (900/0 –800/0) و در خور لافت به میزان 164/0 ± 800/0 و در خور سیریک به میزان 161/0 ± 900/0 ثبت گردید. همچنین تنوع نوکلئوتیدی درون جمعیتی برای ژن مورد بررسی در خور لافت به میزان 360/0 ± 594/0 و در خور سیریک به میزان 386/0 ± 637/0 ثبت شد. میانگین تنوع هاپلوتایپی و نوکلئوتیدی بین جمعیتی نیز به ترتیب 004/0 ± 933/0 و 802/0 ± 672/0 مجاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد که جمعیت میگوی موزی به عنوان بیشترین گونه صید میگو در استان هرمزگان از تنوع ژنتیکی داخل و بین جمعیتی بالایی در خوریات لافت و سیریک برخوردار است.

کلیدواژه ها:

میگوی موزی Fenneropenaeus merguiensis ، توالی یابی ، تنوع ژنتیکی ، استان هرمزگان