استفاده از آنالیز SHE در تعیین عامل موثر بر تنوع زیستی پرندگان آبزی و کنار آبزی مطالعه موردی خورهای تیاب و میناب، کولاهی و حسن لنگی استان هرمزگان

جنگل‌های مانگرو با توجه به شرایط اکولوژیکی حاکم بر محیط آنها و به دلیل دارا بودن بالاترین فراوانی و تنوع گونه‌ای منابع غذایی از دیر‌باز به عنوان یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های استراحتگاهی و جوجه آوری پرندگان آبزی و کنار آبزی شناخته شده‌اند. در این بررسی از آمار شش ساله(1390-1385) مربوط به سرشماری‌های نیمه زمستانه پرندگان آبزی و کنار آبزی خور‌های تیاب، حسن لنگی و کولاهی در استان هرمزگان در جهت مشخص شدن مولفه موثر بر شاخص عددی تنوع استفاده شد. محاسبه شاخص‌های تنوع نشان داد که تنوع در خورهای تیاب، حسن لنگی و کولاهی به ترتیب در سالهای 1388،1388و1389 به نسبت دیگر سالها بیشتر بوده که شاخص‌های تنوع شانون واینر، غنای گونه که همان فراوانی گونه‌ای بوده و شاخص یکنواختی پایلو به ترتیب برابر(H= 3.15)، (44)و (j=0.75)؛ (H=3.2)، (41)و(j=0.79)؛ (H=2.99)، (37)و(J=0.74) بوده‌اند. شاخص های عددی تنوع، ترکیبی از دو مولفه مهم غنای گونه و یکنواختی می‌باشند. به طور ساده غنا به معنی تعداد گونه و یکنواختی نیز به معنی فراوانی نسبی می باشد. اما یکی از مشکلات مهم این شاخص‌ها جدا نکردن سهم هر کدام از این دو مولفه در مقدار شاخص عددی است. یکی از موثرترین و کارآمدترین روش ها در جهت محاسبه سهم این دو مولفه در شاخص‌های عددی تنوع استفاده از آنالیز SHE می‌باشد که امکان بررسی و محاسبه این دو مولفه را میسر می‌سازد. نتایج حاصل نشان می‌دهد که مولفه موثر بر شاخص عددی تنوع در هر سه خور مولفه یکنواختی (E) است. در این بازه زمانی تغییرات شدیدی در سیمای پرندگان منطقه در سه خور مشاهده نشده به این معنی که ترکیب گونه‌ای در این سه خور تقریبا ثابت بوده است.

کلیدواژه ها:

تنوع گونه‌ای ، SHE (اس اچ ای) ، خور ، تیاب ، حسن لنگی ، کولاهی ، هرمزگان