اثرات شروی در میکروارگانیسم‌های خاک

به صورت سنتی، کیفیت خاک را با میزان حاصلخیزی آن می‌سنجیدند ولی اخیراً با واژه پایداری و بقا سنجیده می شود، که ظرفیت خاک برای جذب، ذخیره و بازیافت آب، مواد معدنی و انرژی است و تولید محصولات در ان ماکزیمم وتخریب‌های زیست محیطی مینیمم می‌باشد. اجتماعات میکروبی خاک نقش اساسی در بازیافت مواد غذایی از توده مواد ارگانیک خاک و پایداری تولیدات گیاهی دارند. بسته به تعداد میکروارگانیسم‌های موجود در خاک، فعالیت‌های بیولوژیکی، حضور پاتوژن‌ها را محدود می‌کند و مواد ارگانیک دیگر آلایینده‌ها را به ترکیبات ساده‌تر با خاصیت زیانباری کمتر تجزیه می‌کند و بقا خواص فیزیکی و بیوشیمیایی خاک را که برای حاصلخیزی و ساختار آن نیاز است موجب می‌شود. بنابراین بسیارمهم است که پاسخ‌های میکروبی به تنش‌های محیطی چون غلظت بالای نمک‌ها، آتش و محتوای آب خاک درک شود. تنش شوری می‌تواند برای میکروارگانیسم‌‌های حساس مضرباشد و باعث کاهش فعالیت سلول‌های زنده شود. اثرات بیشتر شوری در ریز و سفر نمایان می‌شود که به خاطر افزایش جذب آب به وسیله گیاهان در اثر تبخیر اتفاق می‌افتد. توضیح ساده برای این، آن است که زندگی در شوری با غلظت بالا، انرژی زیستی بالایی می‌خواهد چرا که میکروارگانیسم‌ها نیاز دارند تا تعادل اسمزی را بین سیتوپلاسم و محیط اطراف حفظ کنند و یون های سدیم را از درون سلول خارج کنند، بنابراین انرژی کافی برای سازگاری اسمزی لازم است.

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، شوری ، میکروارگانیسم