تدابیر معمارانه در ارتقای آرامش وسلامت روان جوانان بر پایه اصول روان شناسی محیطی

در روان شناسى، آرامش، یکى ازشاخصهای سلامت روان میباشد. معماری آرامش محور،برای کالبد روح انسان بوده و مهمتر از پاسخگویی به نیازهای فیزیکی،به ارضاء نیازهای روانی میپردازد.متاسفانه،باوجود مشکل بهداشت روان در جوانان،علی رغم اقدامات روانپزشکی،به نقش بسزای معماری دراین زمینه،توجه اندکی شده .رابطه ابعاد روانی انسان بامعماری وتوجه به نقش کالبد محیط درایجادآرامش وشادزیستن،مساله فراموش شده ایست،که قصد بسط آن را داریم.هدف این پژوهش،بررسی تاثیرکالبد محیط برسلامت روان وتحلیل فرضیات معمارانه موثر برآن ازدید گاه دانش روانشناسی محیطی میباشد.روش تحقیق این پژوهش بصورت( توصیفی -تحلیلی ) و روشهای کمی بوده است،درنهایت،با عنایت به نیازهای روانشناختی جوان آرامشگرا ،به تعریف گونه ای ازمعماری میپردازیم که دارای عناصرآرامش زایی چون، فرم های مینیمال(که به دلیل سادگی آرامش زا هستند)، خطوط و فضاهای مواج ونرم،کنتراست کم، نورملایم،رنگ های آرامشگرا(سفید،آبی ، سبز) بوده ،محیطی که دارای فضاهای آرامش زا وبانشاطی چون خلوتگاهها، فضاهای تفریحی، ورزشی،ریلکسیشن و مدیتیشن، منظرطبیعی وعناصرش همچون درخت، گیاهان زینتی ودارویی،بوها واصوات خوشایند، صدای آب،(که محرک حواس بصری، چشایی، لامسه ، بویایی وشنیداری اند)،میباشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، آرامش ، سلامت روان ، جوان ، روان شناسی محیطی