بررسی ظرفیت و برد گردشگری با تاکید بر سطح تحمل مناطق توریستی

استاندارد بیانگر یک وضعیت بهینه است که در آن نظریه ها و سلیقه های مختلف دخالت دارد، در واقع استاندارد یعنی سطحی از اجرا که توسط یکسری از معیارهای خاص مشخص شده باشد. با این تفاصیل می توان فعالیت های تفریحی و تفرجی و منابع تفرجگاهی را بر اساس استانداردهای موجود مورد طبقه بندی قرار داد. این تحقیق سعی دارد به این سوالات پاسخ دهد که، استانداردهای ظرفیت و برد گردشگری چیست؟ مولفه ها و ویژگی های اصلی شکل دهنده ظرفیت پذیرش چیست؟ معیارهای اندازه گیری ظرفیت برد و تحمل چه مواردی می تواند باشد؟ در این پژوهش تجزیه تحلیل داده ها از طریق مطالعات توصیفی و تحلیلی و گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است. تفرجگاههای طبیعی در مقایسه با منابع انسان ساخت و یا منابعی که تغییرات و پدیده های انسانی در حد قابل توجهی در آنها صورت گرفته است از درجه آسیب پذیری و شکنندگی بیشتری برخوردار است و در صورت تخریب نیز نمی توانند به سادگی به شرایط اولیه و طبیعی خود برگردند. البته توجه به این نکته نیز حائز اهمیت است که در مناطق طبیعی مراجعه کنندگان عموما نیازمند سطوح بیشتری نسبت به منابع شهری و حتی حاشیه شهری و نیمه طبیعی هستند. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که حجم ورودی به یک منطقه باید به چه شکل صورت بگیرد که منطبق با ظرفیت پذیرش بالفعل آن منطقه باشد و آسیب ها را به حداقل برساند، از این رو پیشنهاداتی نیز جهت ارتقاء ظرفیت پذیرش در راستای توسعه ی پایدار گردشگری ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

استاندارد ، ظرفیت و برد گردشگری ، ظرفیت پذیرش ، توسعه ی پایدار گردشگری