سطح بندی مناطق گردشگری روستایی با استفاده از روش Topsis (مطالعه موردی: شهرستان های استان کهکیلویه و بویراحمد)

امروزه به دلیل اثرات چشمگیری که فعالیت های گردشگری در اقتصاد مناطق پذیرنده گردشگران به جای می گذارد، توجه فراوانی به این زمینه از فعالیت معطوف می گردد. استان کهکیلویه و بویراحمد با وجود قابلیت ها و پتانسیل های گردشگری فراوان به دلیل توزیع نامتعادل زیرساخت ها باعث عدم رضایت گردشگران از این مناطق شده است لذا برای هدایت گردشگران به این مناطق با توجه به زیرساخت های موجود رتبه بندی نواحی ضروری است. از این رو هدف اصلی این پژوهش سطح بندی مناطق گردشگری روستایی با استفاده از روش Topsis می باشد که به صورت موردی در شهرستان های استان کهکیلویه و بویراحمد صورت گرفته است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی و پیمایشی می باشد. برای گردآوری داده ها از دو روش کتابخانه ای – اسنادی و از روش میدانی همچون مشاهده و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق را کل گردشگران مکان های دیدنی استان تشکیل می دهد که تعداد آنها در سال 1390 بر اساس اطلاعات میراث فرهنگی و گردشگری استان 40000 نفر برآورد گردید که از این تعداد 380 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. و برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS مدل Topsis استفاده شد. که با استفاده از مدل TOPSIS به ترتیب یاسوج در رتبه اول، گچساران دوم و کهکیلویه در رتبه سوم قرار دارد. و همچنین نتایج نشان می دهد بین تعداد زیرساخت های مرتبط با گردشگری و رضایت گردشگران همخوانی وجود ندارد و گردشگران از میزان زیرساخت های موجود رضایت ندارند.

کلیدواژه ها:

سطح بندی ، مناطق گردشگری ، روش Topsis ، استان کهکیلویه و بویراحمد