بررسی توان سنجی توسعه گردشگری روستایی (مطالعه موردی: روستای مارین)

گردشگری، بزرگترین و درآمدزاترین صنعت جهان است. به طوری که 10 درصد تولید ناخالص و 10 درصد از اشتغال جهان را به خود اختصاص داده است. توسعه صنعت گردشگری به خصوص، گردشگری روستایی باعث ایجاد اشتغال برای گروههای مختلف، رونق صنایع دستی روستا و حمل و نقل روستایی می شود. برنامه ریزی و مدیریت کارآمد این صنعت می توان زمینه ساز توسعه در مکان هایی گردد که دارای توانایی های بالقوه در جذب گردشگر می باشند. با توجه به اینکه گردشگری رویکردی جدید در توسعه روستایی است، می باست با ا رزیابی شاخص های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به تبیین جایگاه گردشگری در توسعه روستایی پرداخت. در این پژوهش سعی شده توانایی ها و پتانسیل های بالقوه گردشگری روستای مارین ارزیابی و با تجزیه و تحلیل آنها، تنگناها و محدودیت ها که می تواند تاثیر سازنده ای در امر توسعه روستایی داشته باشد مشخص شود. نتیجه مطالعات نشان می دهد که ویژگی های اقلیمی، توپوگرافی، بافت تاریخی، پوشش جنگلی، منابع آبی غنی و ... در روستای مارین بستر مناسبی جهت توسعه گردشگری فراهم آورده است. در حالی که عدم مدیریت صحیح، عدم سرمایه گذاری و ساماندهی و همچنین کمبود زیرساختهای این بخش مانع از توسعه بخش گردشگری شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ، اقتصاد ، گردشگری ، اقلیم ، روستای مارین