نقش اماکن تاریخی - فرهنگی و مذهبی در گردشگری و تاثیر آن در پیشرفت پایدار ناحیه ای مطالعه موردی روستای زیارتگاه (شهرضا)

امروزه گردشگری به یکی از پایه های رونق اقتصادی جهانی تبدیل گردیده و گردشگری دینی یکی از شاخه های صنعت جهانگردی در حوزه گردشگری فرهنگی است. این صنعت به لحاظ موقعیت مذهبی و زیارتی که در جوامع وجود دارد موجب پیشرفت فرهنگی پایدار آن جامعه خواهد شد. در کشور ایران اماکن مقدس بسیاری وجود دارند که برخی از آنها در نقاط روستایی واقع شده اند و مورد احترام ساکنان هستند. این اماکن به مثابه کانون های زیارتی، در سطح محلی و ناحیه ای گردشگر (زائر) می پذیرند. با برنامه ریزی، سرمایه گذاری و ایجاد زیرساخت های لازم در این اماکن متبرکه خصوصا در طرحهای هادی روستایی می توان باعث پیشرفت و رونق فعالیتهای فرهنگی و اقتصادی در این گونه روستاها شد. روستای زیارتگاه در 3 کیلومتری شهر منظریه شهرضا واقع شده است که در این روستا دو امامزده به نام محمد و ابراهیم از فرزندان امام موسی کاظم قرار دارد. با توجه به نزدیکی به منظومه زیارتی شهرضا که مورد توجه گردشگران است، اجرای توام تورهای گردشگری در رسیدن به هدف پیشرفت روستایی نقشی اساسی دارد که ضرورت دارد به آن توجه گردیده و زیرساختهای لازم تعریف و اجرا گردد. در این مقاله با بررسی ویژگیهای گردشگری مذهبی روستای زیارتگاه در شهرستان شهرضا و منظومه روستایی اطراف آن به بیان ابعاد اجرایی طرح هادی و ضرورتهای توجه به آن پرداخته می شود تا بتواند راهکارهای مناسبی برای پیشرفت گردشگری در سطح منطقه ایجاد کند و موجب رشد اقتصادی و پیامدهای مثبت در رسیدن به اهداف الگوهای ایرانی اسلامی – پیشرفت، گردد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اماکن مذهبی و زیارتگاهی ، پیشرفت روستایی ، فضاهای کالبدی ، امامزاده