تحلیل تطبیقی فضاهای گذران اوقات فراغت در مناطق شهری کلانشهر رشت

از آنجایی که فعالیت های گذران اوقات فراغت یکی از مولفه های اصلی سبک زندگی هر فردی در اجتماع است و به واسطه آن می تواند معیارهای آسایش و سلامت روانی خود را تضمین کند، لذا پرداختن به چنین موضوعی که می تواند سایر فعالیتهای شهروندان را تحت تاثیر خود قرار دهد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی به بررسی تطبیقی فضاهای گذران اوقات فراغت شهروندان در مناطق 3 گانه کلانشهر رشت پرداخته شد. لیکن در ابتدا با مطالعه اسناد مکتوب و بازدیدهای میدانی به جمع آوری داده ها و اطلاعات اولیه از اماکن و کاربری های فراغتی این مناطق اقدام شد و سپس با تدوین پرسشنامه ای پیرامون چگونگی دسترسی شهروندان به کاربری های گذران اوقات فراغت، از ساکنان بومی مناطق 3 گانه شهر رشت نظرسنجی گردید که تعداد نمونه های موردنظر به 384 نفر (به ا زای هر منطقه، 128 نفر) رسید؛ در ادامه با ورود داده های پرسشنامه در نرم افزار SPSS و خروج اطلاعات اولیه از آن، وضعیت فضاهای گذران اوقات فراغت برای هر یک از این مناطق به طور جداگانه تحلیل و ارزیابی صورت گرفت. نتایج نشان می دهد که منطقه 3 شهر رشت در مقایسه با دو منطقه دیگر از تعداد کاربری های فراغتی بیشتری برخوردار است؛ در حالیکه از کمترین تعداد جمعیت ساکن در مقایسه با دو منطقه دیگر برخوردار است و این وضعیت برای منطقه 2 کاملا برعکس شده است. از طرفی هم به دلیل عدم تعادل در نظام برنامه ریزی و مکان گزینی کاربری های اوقات فراغت در این مناطق 3 گانه، سبب شده تا افراد برای دستیابی به فضاهای گذران اوقات فراغت خود مسافت های بیشتری را طی کنند. از سوی دیگر هر یک از مناطق 3 گانه به لحاظ برخورداری از کمیت و کیفیت فضاهای گذران اوقات فراغت، در حد و اندازه های مطلوب و ایده آلی نیستند و ساکنان این مناطق برای پرکردن اوقات فراغت خود گزینه های انتخابی زیادی را پیش رو ندارند. از این رو به ناچار یا از انجام فعالیتهای فراغتی مورد علاقه خود منصرف می شوند و یا مجبورند فواصل زمانی و مکانی بیشتری را طی کنند تا به مکان فراغتی نه چندان دلخواه خود برسند.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، نیازهای فراغتی ، کلانشهر رشت ، مناطق شهری