صنعت گردشگری، آری اقتصاد نفتی، نه

اقتصاد بدون نفت ، این جمله سه کلمه ای به ظاهر ساده می آید. حال آنکه عملی کردن آن مشکل می نماید. تحولات دهه های اخیر و تلاش برای جایگزین کردن انرژی های آب، باد، خورشید، اتم و ... باعث شده است که کم کم نفت جایگاه خود را به عنوان انرژی برتر و اصلی ترین ماده اولیه تولیدی صنایع، از دست دهد. گزینه های زیادی برای صادرات غیرنفتی وجود دارد که از جمله آنها توسعه گردشگری، صنایع دستی و ... می باشد. توسعه گردشگری، به ویژه برای کشورهای در حال توسعه که با معضلاتی همچون میزان بیکاری بالا، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تک محصولی مواجه هستند، از اهمیت فراوانی برخوردار است. اقتصاد ایران نیز اتکای شدیدی به درآمدهای حاصل از صادرات نفت دارد. از این رو، به منظور تنوع بخشیدن به منابع رشد اقتصادی و درآمدهای ارزی و هم چنین ایجاد فرصت های جدید شغلی در کشور، توسعه صنعت گردشگری از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ چرا که ایران از نظر جاذبه های گردشگری جزء ده کشور اول جهان قرار دارد و از پتانسیل بسیار زیادی برای گردشگری بین المللی برخوردار است. توسعه این صنعت تاثیرات زیادی در داشتن اقتصاد مستقل از نفت می تواند داشته باشد. توان بالقوه گردشگری برای اشتغالزایی، یکی از ویژگی های مهم این صنعت است؛ از این گذشته، گردشگری توان جذب نیروهای مازاد سایر بخش های اقتصادی را نیز دارد.

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، ارزش گذاری ، اقتصاد بدون نفت ، گردشگری ، اشتغال ، اثرات زیست محیطی