از انعطاف پذیری تا نوآوری: بررسی سازوکارهای یادگیری سازمانی و حمایت سازمانی

نوآوری خدمات به عنوان یکی از ارکان اصلی بقا و رشد سازمان های خدماتی، اهمیتی روزافزون یافته است. در محیط های پرتلاطم امروزی، انعطاف پذیری سازمانی به مثابه قابلیتی پویا می تواند شرایط لازم برای ایجاد نوآوری را فراهم آورد. این قابلیت به سازمان امکان می دهد منابع و فرایندهای خود را متناسب با تغییرات محیطی بازآرایی کرده و در نتیجه به ارائه خدمات نوین بپردازد. با این حال، شواهد نظری نشان می دهد که تاثیر انعطاف پذیری بر نوآوری خدمات به طور مستقیم و ساده تحقق نمی یابد، بلکه نیازمند فرایندهایی است که تجربه ها و دانش سازمان را به ظرفیت های نوآورانه تبدیل کند. در این میان، یادگیری سازمانی به عنوان سازوکار میانجی عمل کرده و توانایی سازمان را در بهره گیری از انعطاف پذیری برای توسعه نوآوری تقویت می کند. افزون بر این، حمایت سازمانی ادراک شده نقش مهمی در این رابطه دارد. زمانی که کارکنان حمایت سازمان را از خلاقیت و تلاش های خود احساس کنند، تمایل بیشتری به یادگیری، مشارکت و ارائه ایده های نو نشان می دهند. بدین ترتیب، حمایت سازمانی می تواند هم انگیزه فردی و هم کارآمدی فرایند یادگیری را افزایش دهد و از این رهگذر نوآوری خدمات را ارتقا بخشد. مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی، این سازوکارهای نظری را بررسی و مدل مفهومی ارتباط میان انعطاف پذیری، یادگیری و حمایت سازمانی را پیشنهاد می کند. یافته های تحلیلی نشان می دهد که تعامل هم افزای این سه عامل می تواند به توسعه نظریه های جامع تر در مدیریت خدمات کمک کند و مسیرهای نوینی را برای مدیران در ارتقای عملکرد سازمانی فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری سازمانی ، یادگیری سازمانی ، حمایت سازمانی ، نوآوری خدمات