طراحی الگویی برای کاربرد متاورس در اموزش

متاورس به عنوان فضای دیجیتال تعاملی سه بعدی، تحولی شگرف در حوزه آموزش و یادگیری ایجاد کرده است. این فناوری نوین، امکان تعامل همزمان، حضور مجازی و ساخت محیط های یادگیری غنی را فراهم می کند که می تواند بر کیفیت فرآیند آموزش تاثیرگذار باشد. هدف این پژوهش، طراحی الگویی جامع برای کاربرد متاورس در آموزش است که بتواند با بهره گیری از قابلیت های فنی و آموزشی متاورس، فرصت های یادگیری مشارکتی، خلاقانه و فعال را افزایش دهد. روش تحقیق در این مطالعه، ترکیبی و مبتنی بر تحلیل اسنادی، مرور ادبیات و مدل سازی مفهومی است. یافته ها نشان می دهد که الگویی که تعامل زنده، محیط های شبیه سازی شده، یادگیری مبتنی بر تجربه و بازخورد مستمر را در بر گیرد، می تواند به ارتقاء انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کمک کند. این پژوهش پیشنهاد می کند که طراحی چنین الگویی نیازمند توجه به ابعاد فنی، روان شناختی و آموزشی است تا استفاده از متاورس در آموزش به شکلی کارآمد و اثربخش تحقق یابد.

کلیدواژه ها:

متاورس ، آموزش تعاملی ، یادگیری دیجیتال ، فناوری آموزشی ، محیط های سه بعدی ، یادگیری مشارکتی ، طراحی الگویی