سبک تربیتی دختران در فرهنگ ایرانی و تاثیر آن در زندگی زناشویی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی سبک تربیتی دختران در فرهنگ ایرانی و تاثیر آن در زندگی زناشویی آنها می باشد.در این پژوهش از روش کیفی و مطالعه تحلیلی استفاده شده است. جامعه آماری زنان متاهل دارای فرزند منطقه 12 شهرتهران در مقطع سنی 20 تا 30 سال هستند. نمونه پژوهشحاضر به صورت هدفمند از میان خانم های متاهل فرهنگسرای ایروانی منطقه 12 شهر تهران انتخاب شده است. برای سهولتکار، پرسشها درمحورهای 21 گانه و سپس در 6 مقوله طبقهبندی شدند. پژوهش حاضر به مسائلی می پردازد که بهنظر میرسد زندگی زناشویی را دچار تلاطمی ناخواسته میکند. در این راستا مسائل و مشکلات شناسایی شده با توجه به سبک تربیتی حاکم در فرهنگ ایرانی ریشهیابی و دلایل احتمالی روشن گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که مسائلی همچون ناتوانی در عشق ورزی و دریافت عشق به شکل آزادانه، ناتوانی در ابراز احساسات شخصی،احساس گناه به خاطر خشمگین شدن در برابر عزیزان، ناتوانی در کنترل کامل زندگی شخصی، ناتوانی در معنا بخشیدن به روابط صمیمانه جنسی ومسائلی دیگر در این زمینه، با مراحل رشد و تحول شخصیت و سبک تربیتی دختران در فرهنگ ایرانی در ارتباط است. به عبارت دیگر، پژوهش حاضر نشان می دهد که ما شیوههای ایجاد صمیمیت را در رابطه با مادر یاد می گیریم و بعدها به طور ناخودآگاه این الگوها را با همه کسانی که به ما نزدیک میشوند تکرار م یکنیم یا در نقش کودکی که بودیم، ظاهر میشویم و دیگری را به جای مادر مینشانیم، یا مادر میشویم و دیگری را بچه خود می دانیم

کلیدواژه ها:

سبک تربیتی دختران در فرهنگ ایرانی ، زندگی زناشویی ، الگوهای ارتباطی زوجین