اثربخشی شفقت درمانی بر تاب آوری در دانش آموزان دختر دارای افکار خودکشی

یکی از مهم ترین عوامل موثر در کاهش افکار خودکشی، تاب آوری افراد است و مداخلات درمانی می توانند در افزایش تاب آوری تاثیرگذار باشند. پژوهش حاضر، باهدف بررسی اثربخشی شفقت درمانی بر تاب آوری در دانش آموزان دختر دارای افکار خودکشی انجام شد. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر بود که از بین ۴ مدرسه از کل مدارس دخترانه متوسطه دوم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار داده شدند. همه شرکت کنندگان پرسشنامه افکار خودکشی بک و همکاران (۱۹۷۹) را برای غربال گری و پرسشنامه تاب آوری را از پرسشنامه سرمایه روان شناختی مک گی(۲۰۱۱) به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس آزمودنی های گروه های آزمایش مداخله شفقت درمانی را به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای، دریافت کردند. پس از پایان مداخله آموزشی، مجددا اعضای گروه های آزمایش و گواه پرسشنامه تاب آوری را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که شفقت درمانی بر ۸۹/۰ نمرات تاب آوری تاثیر معناداری داشت (۰۱/۰شفقت درمانی می تواند یک روش مداخله ای کارآمد برای بهبود تاب آوری دانش آموزان دختر باشد. پیشنهاد می شود این مداخله درمانی برای دانش آموزان با افکار خودکشی مورداستفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

افکار خودکشی ، تاب آوری ، شفقت درمانی