اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی شهر خرم آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه های چهارم تا ششم ابتدایی شهر خرم آباد بودند. نمونه گیری به روش در دسترس انجام گرفت و ۴۰ نفر از دانش آموزانی که در پرسش نامه پرخاشگری باس و پری نمرات بالایی داشتند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه آموزش نظریه ذهن را دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مولفه های نظریه ذهن بر کاهش میزان پرخاشگری دانش آموزان دختر دوره ابتدایی تاثیر معناداری داشته است. این مداخله موجب بهبود خودتنظیمی هیجانی، درک احساسات دیگران و تعاملات اجتماعی مثبت در میان شرکت کنندگان شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که آموزش نظریه ذهن می تواند به عنوان رویکردی شناختی–اجتماعی موثر برای پیشگیری و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در میان دانش آموزان دختر دبستانی مورد استفاده قرار گیرد و به ارتقای سازگاری هیجانی و اجتماعی آنان کمک کند.

کلیدواژه ها:

نظریه ذهن ، پرخاشگری ، دانش آموزان ابتدایی ، مهارت های اجتماعی