تبیین رابطه ویژگی های فضای اجتماع پذیر و امنیت مجتمع های مسکونی در شهر کرمانشاه

توجه به رابطه دو سویه تعاملات اجتماعی و امنیت محیطی خصوصا در یک بستر فرهنگی خاص می تواند دیدی نوین و توسعه ای از مطالعات پیشین باشد. هدف این پژوهش تدوین مدلی مفهومی از رابطه ی بین شاخص های فضاهای اجتماع پذیر و امنیت در مجتمع های مسکونی می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر نوع و ماهیت، در زمره تحقیقات توصیفی – تحلیلی است. اطلاعات موردنیاز این پژوهش به دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری گردیده است. در بخش کیفی مصاحبه بصورت سوالات باز از گروه متخصصان و خبرگان این حوزه به تعداد سی نفر تهیه گردید. پس از جمع آوری داده ها، پاسخ ها کدگذاری شده و در نرم افزار MAXQDA ۲۰۲۰ وارد شده و در نهایت شاخص های مورد پژوهش بدست آمده است. پس از آن، در روش میدانی، جمع آوری داده های اولیه با توجه به پرسش های پژوهش از طریق طراحی پرسش نامه طیف لیکرت ۵ مقیاسی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان ساکن مجتمع های مسکونی کسری، آزادی، رضوان، راهان، هشت بهشت و زیتون در شهر کرمانشاه که مشتمل بر ۶۵۸۸ نفر تشکیل می داد و حجم نمونه با فرمول کوکران ۳۶۴ نفر برآورد گردید. تحلیل داده ها نشان داده است که در مجتمع های مسکونی، عوامل کالبدی و ویژگی های آن ها که منجر به نظارت طبیعی می شوند مواردی از قبیل فرم فضا، خوانایی، پیوستگی، نفوذپذیری، مقیاس، نور و روشنایی می باشد. در این موارد، شرط لازم برای نظارت نور و روشنایی بوده است. از دیدگاه پاسخگویان متغیر اصلی «ویژگی های فضاهای اجتماع پذیر» با متغیر وابسته «امنیت اجتماعی مجتمع های مسکونی کرمانشاه» رابطه مثبت داشته است.

کلیدواژه ها:

فضای اجتماع پذیر ، امنیت ، تعاملات اجتماعی ، مجتمع های مسکونی ، کرمانشاه