ارزیابی ضربات ساختمان های مجاور با نامنظمی پیچشی در رخدادهای لرزه ای

در دو سازه مجاور هم در هنگام زمینلرزه های متوسط و شدید، از زمین به سازه ی بالا پی جابه جایی های انتقال پیدا کرده که سبب ایجاد پاسخ های دینامیکی متفاوت و نوسان های جانبی غیرهم فاز می گردد. به دلیل نبود و یا کمبود درز انقطاع میان سازه های مجاور، سازه ها نمی توانند به صورت آزاد نوسان کنند و در اثر آن برخوردی بین سازه ها پیش می آید که به این پدیده ضربه بین سازه ای گفته می شود. نوسان سازه هایی غیر هم فاز موجب برخورد آن ها شده که ممکن است آسیبهای سازه ای و تلفات انسانی و اقتصادی را تشدید کند. در این پژوهش به بررسی اثرات ضربه، پاسخ و تغییر شکل سازه های مجاور تحت تاثیر زلزله پرداخته شده است. سازه های مفروض مورد مطالعه دارای پلان یکسان با ابعاد ۱۵×۱۵ متر با نامنظمی پیچشی و ارتفاع طبقات ۳.۳ متر و در نوع خاک نرم و منطقه ای با خطر لرزه خیزی بسیار بالا قرار دارند. تحلیل غیرخطی تاریخچه زمانی سازه ها توسط نرم افزار اپنسیس انجام شده است. جهت کنترل ارتعاش و ضربه سازه ها، میراگر ویسکوز در تراز بام سازه کوتاه تر طراحی و مدلسازی غیرخطی شده است. بررسی ماکزیمم دریفت بین طبقات سازه تحت رکورد زلزله های مختلف نشان می دهد که به طور کلی، در حالت ضربه بین سازه های مجاور، دریفت سازه کوتاه تر در اثر برخورد با سازه بلندتر کاهش می یابد ولی در سازه بلندتر این مقدار افزایش خواهد یافت. همچنین در اثر برخورد سازه ها به هم مقدار برش پایه هر یک از سازه ها افزایش می یابد ولی این افزایش برش پایه در سازه های کوتاه تر بیشتر بوده و در سازه های بلندتر افزایش کمتری مشاهده شده است. با بررسی های انجام شده روی نیروی ضربه بین سازه ها با و بدون حضور میراگر ویسکوز، حضور میراگر ویسکوز در سازه های مجاور نقش کلیدی در کاهش نیروی ضربه و جلوگیری از آسیب های احتمالی ناشی از برخورد سازه ها دارد

کلیدواژه ها:

میراگر ویسکوز ، دریفت ، نامنظمی پیچشی ، ضربه ، زلزله