بررسی تاثیر به کارگیری روش های نوین تدریس فعال (مشارکتی و مبتنی بر بازی) بر یادگیری و انگیزه تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

روش های سنتی تدریس در سال های اخیر با چالش هایی نظیر کاهش انگیزه، افت یادگیری و عدم مشارکت موثر دانش آموزان دوره ابتدایی روبه رو شده اند. به همین دلیل، پژوهشگران و معلمان به سمت به کارگیری روش های نوین تدریس سوق یافته اند. هدف این مقاله مروری، تحلیل و تبیین یافته های پژوهشی مرتبط با تاثیر روش های مذکور بر یادگیری و انگیزه تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. مطالعات بررسی شده نشان می دهند که روش های فعال با فراهم سازی فرصت تجربه مستقیم، تقویت مهارت های تفکر و افزایش تعامل، موجب بهبود عمیق تر یادگیری و تسهیل انتقال مفاهیم می شوند. همچنین، الگوهای مشارکتی با ایجاد هم افزایی گروهی، تعامل اجتماعی و مسئولیت پذیری مشترک، تاثیر مثبتی بر تقویت انگیزه درونی و بازده تحصیلی دارند. علاوه بر این، به کارگیری بازی های آموزشی و عناصر گیمیفیکیشن با ایجاد محیطی جذاب، معنادار و هدفمند، علاوه بر ارتقای انگیزه و اشتیاق یادگیری، موجب تثبیت بهتر مفاهیم در حافظه بلندمدت می شود. مرور منابع نشان می دهد که ترکیب این سه رویکرد، با تاکید بر یادگیرنده محوری، تنوع فعالیت های آموزشی و بهبود ارتباط معلم و دانش آموز، اثربخشی آموزشی قابل توجهی ایجاد می کند. با وجوداین، چالش هایی مانند کمبود زمان، محدودیت امکانات، نیاز به آموزش حرفه ای معلمان و تفاوت های فردی دانش آموزان، ضرورت طراحی برنامه ریزی شده و نظام مند را گوشزد می سازد. به طور کلی، نتایج مطالعات تاکید می کنند که استفاده هدفمند از روش های نوین تدریس می تواند نقش بسزایی در ارتقای یادگیری و انگیزه تحصیلی دانش آموزان در دوره ابتدایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، یادگیری ، انگیزه تحصیلی ، رویکرد فعال ، یادگیری مشارکتی ، بازی محور ، مقطع ابتدایی.