تعیین رابطه رضایت شغلی با کیفیت زندگی در کارکنان کلانتری های رشت در سال۱۴۰۴-۱۴۰۳

این پژوهش با هدف تعیین رابطه همبستگی بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی در کارکنان کلانتری های رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان کلانتری های منطقه رشت بود که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، حجم نمونه ای برابر با ۲۲۰ نفر انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از ابزارهایی نظیر شاخص توصیف شغل (JDI) و پرسشنامه SF-۳۶ (برای سنجش کیفیت زندگی) استفاده شد. تحلیل داده ها با به کارگیری آزمون های کولموگروف-اسمیرنف، ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون خطی صورت پذیرفت.نتایج به دست آمده نشان داد که رابطه ای مثبت و معنادار بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی (شامل تمامی ابعاد و خرده مقیاس های آن) برقرار است (p<۰.۰۵p < ۰.۰۵p<۰.۰۵). با این حال، متغیرهای اطلاعات دموگرافیک قادر به پیش بینی معنادار تغییرات در رضایت شغلی و کیفیت زندگی نبودند (p>۰.۰۵p > ۰.۰۵p>۰.۰۵). این همبستگی قوی میان رضایت شغلی و کیفیت زندگی می تواند ناشی از تاثیر رضایت شغلی بر سلامت جسمانی و روانی باشد؛ علاوه بر این، این رابطه توسط ویژگی های ذاتی شغل پلیسی، شامل سطح بالای استرس شغلی و ماهیت محیط کار، توجیه می گردد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، کیفیت زندگی ، کارکنان کلانتری ها