اوج پرواز میش مرغ بر فراز آذربایجان غربی

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 732

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSBDIAE02_090

تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1393

چکیده مقاله:

میش مرغ پرنده ای از خانواده هویرگان است که در دشت های وسیع بی درخت، زمین های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می کند. این پرنده دارای گردن و پاهای کشیده، بالها و منقار پهن و پرهای رنگارنگ است و روی زمین لانه سازی می کند. میش مرغ در فصل بهار تخمگذاری می کند و در هر دوره تخمگذاری دو تا چهار تخم می گ ذارد، پس از 25 الی 27 روز جوجه ها به دنیا می آیند. میش مرغ یکی از بزرگترین پرندگان ایران است و از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد. طول بدن آن به یک متر و وزنش به بیش از 15 کیلوگرم می رسد. پرهای میش مرغ در قسمت پشت نخودی سیر با راه های عرضی سیاه و در قسمت شکمی، کاملاً سفید است. میش مرغ پاهای قوی و بلندی دارد که به سه انگشت ختم می شود. این پاهای قوی، برای میش مرغ که کمتر پرواز می کند، اهمیت زیادی دارد. این پرنده بسیار زود رم و محتاط است و با اینکه پروازش قوی است، اغلب در مقابل خطر می دود یا مخفی می شود. نر و ماده این پرنده شبیه به هم هستند. ولی نرها جثه بزرگتری دارند. پرنده نر بالغ نوار بلوطی رنگی در ناحیه سینه دارد و پرهای سبیل مانندی مرکب از موپرهای سفید در دو طرف صورت آن دیده می شود. میش مرغ ها، بیشتر در کشتزارهای مسطح مانند مزرعه های گندم، نخود، یونجه و ... زندگی می کنند. تغذیه این پرنده بسیار متفاوت و شامل مواد گیاهی و حیوانی مختلف از جمله حشرات، قورباغه و سوسمار است. در بهار که زمان جوجه در آوری است آشیانه خود را در قسمت های انبوه این مزارع می سازند اما در پائیز و زمستان نیز می توان آنها را در مزارع درو شده مشاهده کرد. میش مرغ ها به محض احشاش خطر، به طرف نقاط مرتفع پرواز می کنند و در آنجا به دیدبانی می پردازند.

نویسندگان

رجب حسامی راد

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی

راحله نزاد رزمجوی اخگر

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی