ارزیابی تهدیدهای بکارگیری مهندسی زمین (اقلیم) برای مهار تغییر اقلیم

چندی است در مباحث مربوط به مدیریت تغییر اقلیم ،واژه هایی چون مهندسی زمین و مهندسی اقلیم باب گردیده که مفهوم کلی آنمدیریت و مهار تغییر اقلیم انسانی با استفاده از روش های فناوری و روش های مهندسی می باشد.تفکری که به این ایده دامن زدهاست عدم وجود زمان کافی برای تاخیر و یا توقف تغییر اقلیم می باشد . تمرکز این روش های مهندسی بر مدیریت تابش خورشیدی وبرداشت دی اکسید کربن اتمسفر می باشد.طرفداران چنین تفکراتی غالبا صاحبان سرمایه ها در کشور های پیشرفته می باشند (مانندبیل گیتس) که با طرح چنین موضوعاتی سعی بر توافق جوامع جهانی در بکارگیری این روش ها را دارند که صد البته مقاصد اقتصادیزیادی برای آنان بهمراه خواهد داشت. ظاهرا سابقه تجارب ناشی از دخالت های نسنجیده انسان در محیط زیست کره زمین و اکوسفرزمینی برای متنبه کردن ارائه کنندگان این تفکرکافی و وافی نبوده است و طرفداران این تئوری بدون توجه به عواقب زیست محیطی واکولوژیکی این روش ها تمایل به ایجاد چالشی بزرگ برای جامعه بشریت را دارند. متخصصان امور مربوط به مدیریت تغییر اقلیم بر ایننظر هم عقیده هستند که تنها از طریق روش های مدیریتی مبتنی بر اصول زیست محیطی می توان چالش بوحود آمده را مدیریتنمود و بر پرهیز از هر گونه روش غیر اکوسیستمی تاکید می نمایند . عواقب سوء چنین تصمیماتی می تواند منجر به حصول نتایج غیرقابل جبران برای حیات کره زمین گردد. از طرفی دیگر طرح چنین موضوعاتی سبب کاهش تمرکز جوامع تصمیم گیر جهانی در امورمربوط به مدیریت و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی وسوء استفاده صاحبان صنایع مضر می گردد.در این مقاله سعی بر آن استتا پس از معرفی روش های مهندسی زمین به غیر علمی بودن این روش ها و نیز معایب اجرای آنها پرداخته شود. آگاهی متخصصان ،مدیران و تصمیم گیران از موضوعات مربوط به مهندسی زمین نیز از اهداف دیگر این مقاله می باشد.