نشانگرهای گزینشی به عنوان عامل گزینش در فرآیند انتقال ژن به گیاه گندم رقم پیشتاز

گندم از مهمترین گیاهان زراعی می باشد و سرشار از انرژی و پروتئین می باشد بنابراین مشکلات تولید را بایستی به حداقلرساند که یکی از راهکارها ،روش های مبتنی بر مهندسی ژنتیک و انتقال ژن است.در این سیستم چون تعداد محدودی از سلولها توالی های T-DNA را دریافت میکند، بایستی از نشانگرهای گزینشی استفاده شود تا سلولهای تراریخت از غیر- تراریخت شناسایی و گزینش شود چون گزینش و رشد سلولها در محیط کشت انتخابی، اولین شاهد فنوتیپی برای وقوع ترانسفورماسیون است در این آزمایش از مارکرهای گزینشی کانامایسین، جنتامایسین، پنی سیلین، تتراسایکلین وکاربنسیلین به عنوان عامل گزینشی استفاده شد گزینشگر کانامایسین با بلوکه کردن مسیر ساخت پروتئین های اندامکی شامل کلروپلاست و مسیر میتوکندری باعث مرگ و یا کلروفیل زدایی سلولهای فاقد ژن nptII می شود همچنین برای یافتن غلظتهای مناسب تاثیر گزینشگرها در باززایی و زنده مانی سلولها از غلظتهای مختلف گزینش گرها استفاده شد آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار و 9 سطح گزینشگرها انجام شد و طی آبیاری متناوب با غلظتهای مختلف گزینش گرها (شاهد با آب مقطر استریل) یادداشتبرداری انجام گرفت تا تاثیر دزهای مختلف گزینشگرها و تعیین آستانه تاثیرگزینش گرها ((LD(50) بررسی شود در بررسیها مشخص شد که رشد بهتر در تیمار شاهد مشاهده شد و در گزینش گرها به ترتیب پنیسیلین، کانامایسین، جنتامایسین، تتراسایکین و کاربنسیلین سریعترین پاسخ را در دز پایین تری نشان دادند ودر غلظتهای بالاتر رشد گیاه متوقف شد و حد آستانه برای پنیسیلین 25 ، کانامایسین و جنتامایسین 50 ، تتراسایکلین 100 و کاربنسیلین 300 میلی گرم در لیترمی باشد.

کلیدواژه ها:

انتقال ژن ، ژنهای گزینشگر ، گزینش ، گندم