اثرات فرآوری پر خام مرغ گوشتی بر ترکیبات شیمیایی و بخش های پروتئین براساس سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل

احتمالا تقاضا برای منابع پروتئینی با کیفیت در سال های آینده به ویژه به دلیل افزایش جمعیت جهان، که تخمین زده می شود به حدود ۹ میلیارد تا سال ۲۰۵۰ برسد، افزایش می یابد، که این امر ممکن است منجر به افزایش رقابت بین انسان ها و دام برای مصرف منابع پروتئینی با کیفیت شود. لذا شناسایی و دستیابی به منابع جایگزین پروتئین مصرفی برای تغذیه پایدار انسان و دام حائز اهمیت است. با توجه به این که سالانه میلیون ها تن پر مرغ در سراسر جهان تولید می شود، این فرآورده ی فرعی می تواند جایگزین بالقوه مناسبی برای مواد خوراکی پروتئینی گران قیمت تر محسوب شود. فرآوری های متعدد بیوفیزیکوشیمیایی برای افزایش کیفیت منابع خوراکی به ویژه منابع پروتئینی مورد استفاده قرار می گیرند. هیدرولیز با بخار آب فرآیندی است که به طور معمول برای تبدیل کراتین غیرقابل هضم پر خام به کراتین پودر پر قابل هضم فرآوری شده استفاده می شود. از آن جایی که قابلیت هضم کل پروتئین پر خام در دستگاه گوارش موجود زنده به طور نسبی کم است، این روش چندان رضایت بخش نیست. بنابراین با توجه به موارد ذکر شده، هدف از این پژوهش تعیین اثرات نوع فرآوری پر خام طیور بر ترکیبات شیمیایی، مقدار نیتروژن فرار کل و بخش های پروتئین خام پودر پر بر اساس سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل بود.این پژوهش به روش فاکتوریل ۲×۲×۲ و در قالب طرح کاملا تصادفی با ۸ تیمار و ۵ تکرار شامل: ۱) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۲۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال به مدت ۲۰ دقیقه، ۲) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۲۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال به مدت ۲۰ دقیقه و ۲۵/۰ درصد سدیم متابی سولفیت، ۳) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۲۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال و ۱۵/۰ درصد آنزیم پروتئاز، ۴) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۲۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال به مدت ۲۰ دقیقه و ۲۵/۰ درصد سدیم متابی سولفیت و ۱۵/۰ درصد آنزیم پروتئاز، ۵) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۰۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال به مدت ۲۰ دقیقه، ۶) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۰۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال به مدت ۲۰ دقیقه و ۲۵/۰ درصد سدیم متابی سولفیت، ۷) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۰۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال و ۱۵/۰ درصد آنزیم پروتئاز، ۸) پر خام اتوکلاو شده در دمای ۱۰۰ درجه سانتی گراد و فشار ۲ کیلوپاسکال به مدت ۲۰ دقیقه و ۲۵/۰ درصد سدیم متابی سولفیت و ۱۵/۰ درصد آنزیم پروتئاز انجام شد. ترکیبات شیمیایی و همچنین مقدار نیتروژن فرار کل تعیین شدند. بخش های مختلف پروتئین (A، ۱B، ۲B، ۳B، C) پودر پر فرآوری شده براساس روش دانشگاه کرنل اندازه گیری شد.ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام و خاکستر تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند. مقدار نیتروژن فرار کل تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار گرفت. فرآوری پر خام با آنزیم پروتئاز به طور معنی داری سبب افزایش مقدار نیتروژن فرار کل (۰۰۱۵/۰=P) شد. بخش های مختلف پروتئین پر خام فرآوری شده تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار گرفتند. از نظر آماری تفاوت معنی داری بین بخش های ۱B، ۳B و C وجود داشت. افزودن سدیم متابی سولفیت در طی فرآوری پر خام اثر معنی داری بر بخش ۱B (۰۰۰۱/۰>P) و ۳B (۰۰۰۱/۰>P) داشت. استفاده از آنزیم پروتئاز در طی فرآوری پر خام اثر معنی داری بر بخش ۱B (۰۰۰۱/۰>P) داشت. اثر دمای مختلف در فرآوری پر خام بر بخش C(۰۰۰۱/۰>P) معنی دار بوده است.طبق نتایج حاصل از این پژوهش می توان دریافت که استفاده از سدیم متابی سولفیت در فرآوری پر خام سبب افزایش بخش ۱B و کاهش بخش ۳B و همچنین افزودن آنزیم پروتئاز در فرآوری پر خام سبب افزایش مقدار نیتروژن فرار کل و همچنین بخش ۱B می شود. همچنین نتایج نشان داد که فرآوری در دمای پایین تر (۱۰۰ درجه سانتی گراد) سبب کاهش بخش C می شود.

کلیدواژه ها:

پودر پر ، بخش بندی پروتئین ، سدیم متابی سولفیت ، آنزیم پروتئاز ، سیستم کرنل