اثر توانمندسازی کودک محور بر شادکامی و کیفیت زندگی مادران پیش دبستانی یزدی

زمینه و هدف: آموزش توانمندسازی، فرد را قادر می سازند تا با دیگران تعامل موثری داشته باشد، بخصوص در دوران کودکی که پایه و اساس موفقیت مراحل بعدی زندگی را تشکیل می دهند. همچنین دانش و آگاهی مادر نقش مهمی در تحریک تکاملی کودک دارد. هدف این مطالعه، بررسی توانمندسازی کودک محور بر شادکامی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند ۳ تا ۶ سال شهر یزد است. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری مادرانی بودند که فرزند خردسال ۳ تا ۶ سال داشتند و در سال تحصیلی ۱۴۰۲ در یک پیش دبستانی شهر یزد ثبت نام نموده بودند. سی نفر از مادران شرکت کننده به شیوه دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری مداخله و گواه جایگزین شدند. گروه مداخله به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای توانمندسازی را دریافت کردند و گروه گواه، مداخله ای دریافت نکرد. جمع آوری داده ها با پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و کیفیت زندگی ویر و شربورن و تحلیل داده های آماری در نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: بین میانگین های تعدیل شده نمرات شادکامی گروهی در مرحله پس از آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (۷۸/۰=P). همچنین بین میانگین های تعدیل شده نمرات کیفیت زندگی گروهی در مرحله پس از آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (۶۴/۰=P). نتیجه گیری: الگوی توانمندسازی کودک محور سبب بهبود شادکامی و کیفیت زندگی مادران شرکت کننده شد. این الگو برای ارتباط موثر میان مادر و کودک و مدیریت بهتر رشد و تکامل کودکان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Empowerment ، Happiness ، Mothers ، Quality of Life ، توانمندسازی ، خوشحالی ، کیفیت زندگی ، مادران