تحلیل عوامل موثر بر پراکنده رویی شهری در فرآیند توسعه شهرها (نمونه مورد مطالعه، شهر زنجان)

با رشد سریع شهرنشینی در کشورهای مختلف جهان، علاوه بر افزایش تعداد شهرها و اندازه جمعیتی آنها، مساحت و وسعت آنها نیز رشد سریعی را از سر گذراند. به گونه ای که توسعه فیزیکی سریع شهرها حتی از نرخ رشد جمعیت نیز پیشی گرفت و این رشد بدون برنامه و لجام گسیخته پدیده ای به نام پراکنده رویی شهری را به وجود آورد. شهر زنجان به دلیل کمبود برنامه های مدیریت رشد شهری و فقدان قوانین واحد و جامع در مورد نظارت و کنترل رشد شهرنشینی، شاهد تخریب زمین های کشاورزی، استفاده از زمین های حاشیه شهر به صورت توسعه پراکنده می باشد. هدف از این پژوهش تحلیل عوامل موثر بر شکل گیری پراکنده رویی و بررسی دیدگاه های ارائه شده توسط متخصصین در این زمینه می باشد تا از این طریق به شناخت الگوی رشد کالبدی شهر زنجان برسیم. روش پیشنهادی تسای (Tsai) به عنوان مبنا برای تعیین شکل و سنجش فرم نمونه موردی به کار گرفته می شود. با مطالعه ی ویژگی های پراکنده رویی و بررسی عوامل استخراج شده (تراکم، اختلاط کاربری، مرکزیت و دسترسی و غیره)، می توان گسترش آتی شهرها را در نمونه های مشابه از طریق به کارگیری سیاست های مناسب، کنترل و هدایت نمود.

کلیدواژه ها:

پراکنده رویی شهری ، توسعه شهری ، برنامه ریزی شهری ، رشد شهرنشینی