بکارگیری الگوهای فیلوتاکسیک در کنترل دریافت نور روز در ساختمان امیرحسام

لزوم کاهش اثرات مخرب زیست محیطی در معماری فردا امری غیر قابل اجتناب است. این مقاله به بررسی پتانسیل فیلوتاکسی، الگوی طبیعی آرایش برگ، به عنوان منبع الهام برای بهبود بهره وری انرژی و مدیریت نور روز در طراحی معماری می پردازد. کاهش اثرات زیست محیطی ساختمان ها بر محیط زیست، به عنوان مفهوم امیدوارکننده ای برای بهینه سازی طراحی ساختمان مطرح است. هدف این پژوهش، ارزیابی تاثیر الگوهای فیلوتاکسیک بر نماهای ساختمان، افزایش بهینه نور و کاهش مصرف انرژی است. روش تحقیق شامل مطالعه کتابخانه ای، مطالعه عمیق در مدل سازی های رایانه ای و شبیه سازی های موجود، تاثیر الگوهای فیلوتاکسیک بر عملکرد ساختمان و ادغام این الگوها در نمای ساختمان برای بررسی بهینه کردن نور خورشید و حداقل است. روش تحقیق بر اساس بررسی مدل های تکراری متمرکز است که عواملی چون نفوذ نور روز، آسودگی بصری و مصرف انرژی را ارزیابی می کند. نتایج نشان می دهند که این اقدام منجر به بهبود قابل توجه در راحتی بصری و کاهش اتکا به نور مصنوعی و افزایش بهره وری انرژی می شود. همچنین، کاربرد این اصول در بناهای مسکونی بلندمرتبه و کشاورزی عمودی را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده که پذیرش اصول فیلوتاکسی می تواند در خلق ساختمان های پایدار با مصرف انرژی کمتر موثر باشد.

کلیدواژه ها:

بیومیمکری ، فیلوتاکسی در معماری ، فیلوتاکسیک ، کنترل نور ساختمان ، مصرف انرژی