برهم کنش فرهنگ، مذهب و محیط: تاریخچه گفتمان هویت منطقه ای و تحلیل پدیدارشناسانه ی شکل گیری«کانون های مذهبی» استان مرکزی

مهمترین رکن در شهر اسلامی، کالبدی کردن باورهای معنوی و روحانی نهفته در روح و ذات اعتقادات دینی است. «بناهای آرامگاهی مذهبی» به خصوص «امامزاده ها» در شهرها یک هسته ی مهم شهری را به وجود می آورند، حتی در برخی از موارد، دلایل عمده تاسیس اولیه یا توسعه بعدی شهرها به شمار آمده است. پدیدارشناسی علل شکل گیری «بناهای آرامگاهی مذهبی» در استان مرکزی؛ می تواند به ما کمک نماید تا درک صحیح و شناختی مبتنی بر دانش در مواجهه با این آثار داشته باشیم؛ در این صورت است که می توانیم بناهای آرامگاهی مذهبی(امامزادگان) را به «قطب فرهنگی» کشورمان تبدیل نماییم. بدون شک، بناهای آرامگاهی مذهبی موقعیت های برجسته ای هستند که از طریق آنها- به عنوان نمادهای دینی جامعه تشیع و مروج فرهنگ مقاومت- می توان به منظور حفظ و تقویت سبک زندگی اسلامی بهره برد. شهروندان علاوه بر مواجه شدن با یک جهان بینی، آن را به عنوان وجهی از شخصیت خود نهادینه می سازند و تصویر ذهنی که در افکار مخاطب شکل می گیرد، بناهای آرامگاهی مذهبی را به عنوان «کانون های محور مقاومت تشیع» تبدیل می نماید.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، بنای آرامگاهی ، تجربه عرفانی ، استان مرکزی