بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روانی زنان باردار نخست زای مبتلا به افسردگی خفیف

افسردگی خفیف در دوران بارداری یکی از شایع ترین مشکلات روان شناختی زنان نخست زا است و کاربرد مداخلات شناختی–رفتاری می تواند نقشی موثر در ارتقای سلامت روان آنان داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی روان شناختی زنان باردار نخست زا مبتلا به افسردگی خفیف بود. این مطالعه به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. نمونه شامل ۴۰ زن باردار نخست زا بود که به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام ۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی هشت جلسه درمان شناختی رفتاری دریافت کرد و گروه کنترل تنها از مراقبت های معمول بارداری برخوردار شد. برای سنجش بهزیستی روان شناختی از پرسشنامه Ryff استفاده گردید. میانگین بهزیستی روان شناختی در گروه آزمایش از ۵۹.۳ در پیش آزمون به ۷۴.۸ در پس آزمون افزایش یافت، در حالی که گروه کنترل تنها از ۶۰.۱ به ۶۱.۲ رسید. تحلیل کوواریانس با کنترل پیش آزمون اختلاف دو گروه را معنادار نشان داد (F=۱۲.۴۷، p=۰.۰۰۱، η²=۰.۲۵)، که بیانگر اثرگذاری قابل توجه درمان شناختی رفتاری بر ارتقای بهزیستی روانی زنان باردار نخست زا مبتلا به افسردگی خفیف است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، بهزیستی روان شناختی ، پرسشنامه ریف ، افسردگی خفیف ، زنان باردار نخست زا