رابطه ی سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، یکپارچگی سازمانی و رضایت کارکنان: تحلیل کمی با نقش میانجی و تعدیل کننده ی یکپارچگی سازمانی در شرکت های صنعتی، تولیدی و دارویی

هدف این پژوهش بررسی رابطه ی سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، یکپارچگی سازمانی و رضایت شغلی کارکنان در شرکت های صنعتی، تولیدی و دارویی و تبیین نقش میانجی و تعدیل کننده ی یکپارچگی سازمانی است. بر اساس دیدگاه منبع محور و نظریه ی تبادل اجتماعی، این فرض مطرح می شود که شدت سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه نه تنها عملکرد مالی و نوآوری فناورانه را بهبود می بخشد، بلکه از طریق سازوکارهای انسانی و ساختاری می تواند رضایت شغلی را نیز ارتقا دهد. جامعه ی آماری پژوهش شامل شرکت های صنعتی، تولیدی و دارویی فعال در کشور طی سال های هزار و چهارصد تا هزار و چهارصد و چهار و کارکنان رسمی این شرکت ها است. داده های پژوهش در سطح سازمانی از صورت های مالی و گزارش های تحقیق و توسعه و در سطح فردی از طریق پرسشنامه ی استاندارد رضایت شغلی و پرسشنامه ی یکپارچگی سازمانی گردآوری شده است. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل رگرسیون چندمتغیره، آزمون نقش میانجی و متغیر تعاملی و استفاده شده است. نتایج نشان می دهد شدت سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه با رضایت شغلی کارکنان رابطه ی مثبت و معناداری دارد. همچنین یکپارچگی سازمانی بخشی از این رابطه را میانجی گری می کند؛ به این معنا که سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، با تقویت هماهنگی و اشتراک دانش درون سازمان، زمینه ی افزایش رضایت شغلی را فراهم می آورد. علاوه بر این، یافته ها حاکی از آن است که در سطوح بالاتر یکپارچگی سازمانی، اثر مثبت تحقیق و توسعه بر رضایت شغلی قوی تر است. بر پایه ی این نتایج، توصیه می شود مدیران در کنار افزایش بودجه ی تحقیق و توسعه، به تقویت ساختارها و فرآیندهای یکپارچه سازی، توسعه ی فرهنگ همکاری و طراحی مسیرهای رشد شغلی برای کارکنان

کلیدواژه ها:

رضایت کارکنان ، میانجی ، شرکت های صنعتی ، سازمانی